لیگ برتر ایران برای تاثیر گذاری مثبت در تیم ملی و حفظ شاکله باشگاهها به شدت نیازمند طراحی و برنامه ریزی دقیق است.
نظام باشگاهداری باید احیا شود . مباحث کلان اقتصادی و درآمد زایی ، حضور اسپانسرها و توجه به تبلیغات محیطی و پخش تلویزیونی باید مهم تلقی شود.
مقوله آموزش، مربیگری و کار فنی و استعداد یابی باید در اولویت قرار گیرد.
سازمانلیگی که مدعی برگزاری مسابقات به صورت حرفه ای است، لازم است زمان شناسی و پی ریزی تقویممناسب را مهم بشمارد.
سالهای متمادی است گفته میشود لیگ برتر را باید با تقویم afc هماهنگکرد و از اوقات مناسب سال بهره بهتری برد.
فوتبال باشگاهی ما هم نیازمند تحول و پوست اندازی است.
استقلال به عنوان قدیمی تربن باشگاه کشور هنوز یک زمین تمرینمناسب ندارد و ایضا پرسپولبس که در چنبره بدهی ها و بسته شدن پنجره نقل و انتقالات گرفتار شده است.
در گیلان ومازندران تیمهای باشگاهی با آن همه علاقه مند و هوادار از داشتن امکانات اولیهمحروم هستند.
نساجی به عنوانمحبوب قلوب قائم شهریها در زمینچمن مصنوعی بازی می کند.آنها این فصل باید در ساری میزبان حریفان خود باشند تا ورزشگاه و زمین چمن شان احیا و بازسازی شود.
اوضاع در خوزستان به عنوان مهد فوتبال ایران هم روبراه نیست.
فولاد بازیکنان کلیدی خود را در این فصل از دست داد.باخت آنها به پرسپولیس زنگ خطر را به صدا در آورد.
صنعت نفت آبادان هم دچار تحول و تغییر اساسی شد. تضعیف این تیم خوب و عدم توجه به بازیکنان بومی از مشکلات آتی تیم صنعت نفت در این فصل خواهد بود.
تراکتور سازی دیگر تیم پرهواداری است که به یک باره دچار تغییرات اساسی شد.کوچ ستارگان و خالی شدن تیم از مهره های سرشناس قطعا باعث مشکلات آتی خواهد شد.
باخت سنگین تراکتور به گل گهر اولیننشانه نارضایتی هواداران است که باید برای رفع آن فکری عاجل داشت.
در بازیهای انجام شده سپاهان وگل گهر را سازمان یافته و منسجم دیدیم.آنها تمریناتپیش فصل را به خوبی پشت سر گذاشتند.
استقلال علیرغمبردمقابل هوادار با فرهاد مجیدی و هیات مدیره جدید کار سختی پیش رو دارد.تغییرات کلی در بافت تیم به ویژه در خطوط میانی وحمله نیازمند زمان بیشتری است.
پرسپولیس هم پس از حذف از جام باشگاهها اگر چه فولاد را برد، اما در خط حمله و دو دفاع کناری مشکلاتی دارد.
هنوز زود است عملکرد دیگر تیمها از جمله نساجی، فجر سپاسی، ذوب آهن، مس رفسنجان، پیکان و...را زیر ذره بین ببریم و به داوری بنشینیم.
تحلیل جامع تر در این زمینه را به فرصت دیگری موکول می کنیم تا حداقل چهار هفته از مسابقات ونمایش تیمها را نظاره گر باشیم و ادله و مستندات بهتری از کار مدیریتی و فنی در اختیار داشته باشیم.
