ایران فرصت صعود را از دست داد، و با پذیرش شکست مقابل آمریکا از راه‌یابی به مرحله بعدی جام جهانی ۲۰۲۲ بازماند، اما آنچه بیش ازنتیجه ی فوتبال اهمیت داشت این بود که این تیم، تیم همه ی ملت ایران است. موضوعی که دشمن از آن هراس داشت و در تمام این روزها سعی کرد تا شکافی را میان مردم و تیم ملی ایجاد کند و با تولید دوگانه‌های دروغینی نظیر «مردم‌ـ حاکمیت» تاکتیکی را جهت تجزیه ی ایران پی ریزی نمود و با بهره‌گیری از تکنیک برجسته‌‌‌سازی تلاش کرد تا حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی را از اولویت ذهنی مردم خارج کند . درواقع آنچه ضد انقلاب دنبال می کرد این بود که مردم را از هر موضوع وحدت آفرینی که موجب یکپارچگی ملت ایران می شود دور کند.
ایران شب گذشته بازی را به تیم حریف واگذار کرد و مردم یکپارچه ناراحت شدند، اما شاید هیچوقت هیچ یک از ما فکرش را نمیکردیم که یک روز فوتبال به شاخصی تبدیل شود که بتوانیم به وسیله ی آن وطن‌دوستان واقعی را از شعاردهندگان دروغین وطن دوستی تفکیک کنیم اما فوتبال این کار را برای ما کرد. وطن دوستان دروغینی که همه کار کردند که ایران و ایرانی در همه صحنه‌ها از جمله فوتبال بازنده باشند ، همه کار کردند تا تیم فوتبال ایران را تحریم کنند و راه ورودش به جام جهانی را ببندند یا در این روزها حضورش را منتفی کنند و نهایتا به جایی رسیدند که شکست تیم ملی را جشن بگیرند و احساس افتخار کنند.
ما در شب گذشته نتیجه را واگذار کردیم اما سربلند ماندیم چرا که همانقدر که شادی پیروزی مقابل ولز دشمنانمان را عصبی کرد. این ناراحتی یکپارچه هم دشمنان ملت را اذیت کرد، رسانه بن سلمان و دیگر تجزیه‌طلبان فهمیدند که در سناریوهای خود شکست خورده اند و فوتبال همچنان برای ملت ایران وحدت‌ساز باقی ماند ، کرد و ترک و بلوچ و فارس و... همه یک پارچه و متحد با هم دعا کردیم، حرص خوردیم و شاید گریه کردیم، اما متحد باقی ماندیم.
