با این نتایج درخشان تیم فوتبال امید، به سر مربیگری استاد مسلم فوتبال، وینگادا یاد حرف‌های حاج مایلی افتادیم که همیشه می‌گه اگر ایرانی بود، دارش می‌زدن! یا امیر خان که حرف از اجنبی پرستی زده بود. چهار گل از ویتنام خوردن و تساوی با قرقیزستان و به قول تیتر‌ها حذف قبل از افتتاحیه بازی‌ها شاهکاری بود که فقط از یک خارجی سفارش شده به نام وینگادا بر می‌آمد. به نظر شما اگر یک مربی ایرانی با نصف حقوق این خارجکی سر مربی بود، اوضاع بد‌تر از این می‌شد؟ تازه طرف همه دار وندار ما رو با خودش برده و هم تیم‌های لیگ رو ناقص کرده و هم در جایی که می‌توانست آمادگی المپیک باشه، فرصت سوزی کرده و از جوانان استفاده نکرده است!

شوخی با تاریخ

ازوقتی رسول خادم، دوباره وارد عرصه کشتی شد، چه در آزاد و چه در فرنگی، همیشه منتظر مقام هستیم. اما این یکی دیگه شاهکار بود. فقط نمی‌دونم چرا رسانه‌ها این قدر کمرنگ به آن پرداختند؟ شوخی که نبود. کشتی فرنگی ایران برای اولین بار در تاریخ، قهرمان جهان شد! جالب آنکه این قهرمانی نه با بنا که با احد پازاج به دست آمد. دست مریزاد احد خان!

تفاوت از زمین تا آسمان است

هفته قبل شبکه جام جم، یک بازی قدیمی از سال ۷۷ پخش کرد که استقلال در جام باشگاه‌های آسیا با نیروی هوایی عراق بازی داشت. سرعت بازی و مهارت بازیکنان در کنترل توپ و ارسال پاس‌ها، مبهوتم کرده بود و فکر می‌کردم آن زمان، بمب خبری حاجی فتح الله، هاشمی نسب بود که فقط با ۱۰۰ میلیون استقلالی شد. هاشمی نسب هم کلی حال کرده بود. ولی حالا... میان ماه من تا ماه گردون...