شاگردان «عرفان اسماعیلاگیچ» ابتدا 34 بر 19 به سوئد میزبان باختند. در ادامه با نتیجه 37 بر 23 مغلوب اسپانیا شدند و در بازی آخر هم 33 بر 17به اسلوونی باختند تا با سه شکست کار خود را به پایان برسانند.

بی‌تعارف از قبل هم قابل پیش‌بینی بود که ایران حریف سوئد(قهرمان 4 دوره مسابقات جهانی)، اسپانیا (قهرمان سال 2013 جهان) و اسلوونی (تیم چهارم دنیا) نخواهد شد؛ اما تردیدی نیست مصاف با این تیم‌ها می‌تواند درس‌های زیادی برای هندبال ایران دربر داشته باشد.

تا همین چند سال پیش کسی باور نمی‌کرد ما بتوانیم در هندبال نایب قهرمان آسیا شویم یا اینکه روزی با تیم‌هایی مثل سوئد و اسپانیا مصاف بدهیم؛ اما امروز شرایط متفاوت از گذشته شده است.

تجربه حضور در این رقابت‌ها و پیکار با تیم‌های بزرگ جهان می‌تواند اسباب موفقیت هندبال کشورمان را در سال‌های آتی فراهم سازد. ما در حال حاضر بازیکنان خوب و مستعدی در اختیار داریم که از لحاظ فنی در شرایط مناسبی قرار دارند؛ اما به‌دلیل عدم تجربه نیاز به چنین بازی‌هایی دارند تا آب‌دیده‌تر شوند. نکته دیگر آنکه برخی‌ها معتقدند با «الله کرم استکی» و «دانیال کومایش‌نژاد» شانش بیشتری برای برنده‌شدن احتمالی برابر این حریفان در انتخابی المپیک داشتیم؛ ولی به جرأت می‌توان گفت هندبال ایران با این دو بازیکن بی‌‌انضباط هم المپیکی نمی‌شد!

اما حرف اصلی ما چیز دیگری است. ما توقع نداشتیم هندبال ایران سوئد، اسپانیا یا اسلوونی را شکست بدهد و المپیکی شود، منتهای مراتب انتظار داریم فدراسیون از همین امروز برای 4 سال آینده برنامه‌ریزی خوبی داشته باشد. ما نیاز داریم مسابقات، اردوها و برنامه‌های مختلفی را در دستور کار خود قرار بدهیم تا به هدف برسیم. عملکرد امروز هندبال ایران در سطح آسیا قابل قبول است؛ ولی این برای رسیدن به المپیک کافی نیست.

اگر می‌خواهیم به المپیک صعود کنیم باید فراتر از آسیا ظاهر شویم و این موضوع منوط به چند سال تلاش مستمر است.

در مورد عملکرد «عرفان اسماعیلاگیچ» نیز نیاز به یک بررسی کارشناسانه و خرد جمعی است.

اگر قرار بر ماندن او است باید 4 سال به «اسماعیاگیچ» فرصت بدهیم و در غیر این صورت به دنبال جذب مربی بزرگ‌تری باشیم که بتواند ما را به مقصود برساند.