نگاه

1000 شماره موضع گیری هفتگی حزبی

در هزارمین شماره این هفته نامه، ما شاهد رشد کیفی و حرفه ای یک رسانه حزبی هستیم که بدون اتکا به تبلیغات و آگهی و با کمترین بضاعت مالی و نیروی اجرایی و نویسنده هم هفته نامه مکتوب است و هم توانسته در کنار آن روزنامه الکترونیک حزب را راه اندازی و تغذیه نماید.

حمیدرضا ترقی- روزنامه حزبی، ارگان یک تشکل سیاسی است و درآمدهای آن به آگهی وابسته نیست. درآمدهای این روزنامه یا از طریق تک‌فروشی به دست می‌آید که بالطبع روزنامه توسط هواداران حزب خریداری می‌شود یا سوبسیتی است که حزب برای انتقال پیامش می پردازد که به‌نوعی غیرمستقیم از حق عضویت اعضای حزب تامین می‌شود.

در تعریف روزنامه مستقل باید گفت روزنامه‌ای است که در درجه اول از نظر اقتصادی به هیچ نهاد دولتی یا حزبی یا سیاسی وابسته نیست. بنابراین استقلال به مفهوم این است که هیچ گروه ذی‌نفوذی نمی‌تواند روی تصمیمات تحریریه تأثیر داشته باشد. اما تحریریه روزنامه حزبی تابعی است از تصمیم‌های یک حزب که می‌تواند حزب حاکم باشد (درواقع این روزنامه ارگان دولت محسوب می‌شود) یا حزب اپوزیسیون و منتظرالخدمه یا حزب آلترناتیوو منتقد و حامی کلان نظام که تعدادی نماینده در مجلس یا شورای شهرداشته باشد.

روزنامه‌های حزبی بیشتر در انتخابات نقش‌آفرینی می‌کنند. در حقیقت یکی از مواقع بروز نقش‌های مطبوعات حزبی، در زمان کارزار انتخاباتی است. روزنامه ها و رسانه ها در این دوران به طور مشخص پرانرژی‌اند، جهت‌گیری‌شان مشخص است و نوشته‌هایشان سوگیری دارد.

تحریریه این مطبوعات در این دوران ممکن است چشمشان را بر برخی مسائل باز کنند و بر برخی مسائل ببندند و در میانه زمان بین دو انتخابات، نقشی که از روزنامه‌ها انتظار می‌رود، دیده‌بانی است.

روزنامه‌نگاری در حزب، کنشگری است که چه بخواهد و چه نخواهد، به نوعی ایدئولوژی متکی است و یک دورنمایی در ذهن و تصویر ایده‌آلی از جهان دارد و دنیا را براین‌اساس ترسیم می‌کند.

مفهوم روزنامه‌نگاری بی‌طرف که معمولا روزنامه‌نگاری تجاری به دنبال آن است در دنیای واقعی وجود ندارد. مطالعات جامعه‌شناسی دهه ٧٠ نشان می‌دهد که بی‌طرفی به مفهوم خنثی‌بودن نمی‌تواند در روزنامه‌نگاری وجود داشته باشد چون روزنامه‌نگاری هم تأثیرگذار است و هم تغییر تدریجی را با خود دارد و درواقع همه روزنامه‌نگارها به‌نوعی موضع‌گیری سیاسی دارند.

اگرچه طبق اصول روزنامه نگاری حرفه‌ای، تنها روزنامه های حزبی حق دارند «جهت‌گیری سیاسی» داشته‌باشند، نه روزنامه های عمومی (حرفه ای) که با پول آحاد مردم (تکفروشی و اعلان) به حیاتشان ادامه می‌دهند ولی در ایران روزنامه های حرفه ای هم موضع سیاسی دارند و در جناح‌های مختلف سیاسی تعریف می‌شوند لذا جهت‌گیری سیاسی منحصر به روزنامه های حزبی نمی شود که از بازار انحصاری برخوردار باشند.

حزب موتلفه اسلامی در دولت اصلاحات فعالیت رسانه ای خود را به‌صورت هفته نامه ارگان حزب شروع و با بضاعت کم و استفاده از نیروهای افتخاری و ایثارگر سیاسی و حزبی تلاش کرد روند روبه رشد و کمالی را در امر روزنامه نگاری دنبال کند.

در این نشریه، دیدگاه‌های حزب در مسائل گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، زنان، ورزش، بین الملل و اندیشه مطرح و با درج مواضع هفتگی دبیرکل حزب پیرامون مسائل جاری سیاسی کشور خط کنش سیاسی اعضا و طرفداران حزب در سراسر کشور ترسیم می شود.

یکی از ویژگیهای منحصر به فرد این هفته نامه تحلیل و تبیین سخنان رهبر معظم انقلاب تحت عنوان «در سایه سار ولایت» وسپس «شرحی بر حدیث ولایت» بوده که در بالغ بر 950 شماره به چاب رسید.

این تبیین و تحلیل به نیروهای حزب کمک کرد خط امام و رهبری را بهتر شناخته و در آن مسیر گام بردارند.

انتقال پیام رده های ستادی و اجرایی و بدنه حزب به بقیه اعضا توسط نشریه و هفته نامه «شما» ضمن پرورش کادرهای متوسط حزب در سطح کشور توانست بدون کمترین خطا در طرح مطالب به مرجعی برای تحلیل وخبر نمایندگان ولی فقیه و ائمه جمعه تبدیل شود.

اینک در هزارمین شماره این هفته نامه، ما شاهد رشد کیفی و حرفه ای یک رسانه حزبی هستیم که بدون اتکا به تبلیغات و آگهی و با کمترین بضاعت مالی و نیروی اجرایی و نویسنده هم هفته نامه مکتوب است و هم توانسته در کنار آن روزنامه الکترونیک حزب را راه اندازی و تغذیه نماید.

جادارد از همه عزیزانی که در طی این هزار شماره ما را در ارتقای کیفی و تعمیق مطالب در چارچوب سیاست‌ها و خط مشی حزب یاری کردند تشکر و از بانیان خیری که به لحاظ مالی، مارا حمایت کردند تشکر و قدردانی کنیم.

با احترام سردبیر

https://www.shoma-weekly.ir/Ti1Iqg