وی افزود: معتقدم مردم جامعه نباید این آماربازی را از مسئولینی که تنها منعکس‌کننده مشکلات هستند، بپذیرند؛ بلکه باید رفع مشکلات خود را مطالبه کنند؛ چراکه عده­ای گمان می­کنند با بیان مشکلات به وظیفه خود عمل کرده­اند. البته در این خصوص میان مجلس، دولت و قوه قضائیه فرقی را هم قائل نیستیم؛ چراکه این بیماری فراگیر شده است.

نماینده مردم کرمانشاه با بیان برخی از اقدامات ناکارآمد در جهت رفع مشکلات جوانان خاطر نشان کرد: در مجلسی که گذشت برای توجه بیشتر به نیازهای جوانان، سازمان جوانان را به وزارت جوانان تبدیل کردیم تا به مسائل جوانان بهتر رسیدگی شود؛ اما متأسفانه خروجی قابل قبولی از این تصمیم ندیدیم؛ به گونه­ای که مقوله مسابقات فوتبال به مراتب مهم­تر از حل معضل بیکاری 8 الی 9 میلیون جوان آماده به کار شد! مسئولین ذی­ربط هم تنها به بیان همین آمارها و ارقام بسنده کردند. ای کاش قانونی بیاید که مسئولین اجرایی را ملزم کند تا به جای سخن گفتن تنها به دنبال رفع مشکلات بروند.

منتخب مردم کرمانشاه در دهمین دوره از مجلس­ شورای ­اسلامی ادامه داد: واقعیت امر این­ است که جوانان کشور ما افرادی هستند که به خاطر نظام و آرمان­های انقلاب، نسبت به خواسته­ها و نیازهایی که دارند بسیار محجوب، قانع و حداقل­طلب هستند؛ ولی بنده به عنوان یک مسئول در کشور باید اعتراف کنم، ما کمتر از صفر درصد به وظیفه­ مان نسبت به این جوانان عمل کرده­ ایم؛ زیرا جوان امروز ما احتیاج به اشتغال دارد ولی درب اشتغال کشور بسته است. جوان ما نیاز به استقلال در زندگی و ازدواج دارد؛ ولی به دلیل نداشتن منبع مالی و اشتغال امکان ازدواج برایش فراهم نیست، به طبع مواردی چون مسکن و رفاه اجتماعی با نبود درآمد مالی ملغی خواهد شد.

عبدالرضا مصری در ادامه تصریح کرد: یکی از دلایل به‌وجودآمدن این مشکلات آن است که ما نظام­های کشور در رابطه با جوانان را با یکدیگر لینک نکرده­ایم و پیوستگی آنها را از قبل تعریف نکرده­ایم، متأسفانه این نظام­ها از هم گسیخته است. به طور مثال با ایجاد یک نظام آموزشی چند جانبه، تنها ارزش اجتماعی پوچی را به عنوان مدرک تحصیلی در کشور تعریف کردیم که خود عامل مشکلات عدیده­ای در جوانان شده است. چون این موضوع تبدیل به ارزش شد، همه را به سوی آن سوق دادیم که یک مدرک تحصیلی بگیرند. در واقع کلی از هزینه زندگی، خانواده را به‌خاطرگرفتن یک لیسانس تحت شعاع قرار دادیم. نهایتا ارزشی را در جامعه تعریف کردیم که جایگاه متناسب با آن ارزش را در نظر نگرفته­ایم. درحقیقت با این کار ظلم بزرگی را به جوانان رواداشتیم. چراکه اگر این جوان لیسانس نداشت، شاید می‌توانست در مشاغلی دیگر مشغول به کار شود یا یک کار یدی انجام می‌داد؛ اما به دلیل درنظرگرفتن شأن و جایگاه کاذبی که در فضای مجازی برای آن ایجاد کرده­ایم، حاضر به هر کاری نیست.

وی در بیان راهکارهای موجود برای رفع این مشکلات اذعان داشت: به نظر من به جوان امروز ما کم­ توجهی می­شود که همه در آن مقصر هستیم؛ اما راه­ برون­رفت این است که ما مسئولین تمام تلاش خود را بر اشتغال جوانان متمرکز کنیم؛ چرا که اگر شغل را برای جوان ایجاد کردیم؛ او خود به خود می­آموزد و مسائلی چون ازدواج، مسکن، رفاه اجتماعی خویش را حل می­کند. اما ما همچنان در پله اول لنگ هستیم؛ وجود تقریبا 5/4 میلیون فارغ التحصیل بیکار، به ما نشان می­دهد که اگر همین امشب دولت تصمیم بگیرد، 5/2 میلیون کارمند خود را در بخش دولتی، عمومی و غیردولتی باز نشسته کند و به ازای آن استخدام بگیرد، باز هم 2 میلیون فارغ­التحصیل بیکار داریم که سالانه بین 500 تا 600 هزار نفر به آنها اضافه می‌شود؛ این امر ناشی از نظام آموزشی پوسیده و مدرک گرایی در کشور است که هیچ کس هم حاضر به تغییر آن نیست.

عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی ادامه داد: از طرفی نظام اقتصاد ما، با آنچه در کشور موجود داریم، دریچه­ای روشنی را به سمت ما باز نمی­کند؛ یعنی نظام بانکداری با بهره 20 الی 30 درصد، امکان توسعه در کشور را فراهم نمی‌کند از طرفی دیگر ورود 20 الی 30 میلیارد دلار کالای قاچاق به کشور چرخه تولید را با مشکل مواجهه کرده است. لذا معتقدم برای رفع مشکلات جوانان کشور در هر زمینه­ای درابتدا امر باید هماهنگی بین نظام­های پیوسته در امور جوانان را سامان دهیم، در ثانی که مهم­ترین بخش موضوع همین است، برای جوانانی که به عنوان یک نیروی کار فعال، پرتوان و مبتکر هستند، ایجاد کار داشته باشیم.

مصری خاطر نشان کرد: متأسفانه، گویا مسئولین را خواب خوشی گرفته است، درحالی که اگر در راستای حل مسائل و مشکلات جوانان گامی برنداریم، درآینده نه چندان دور با بحران جدی مواجهه خواهیم شد. من نگران حال جوانان کشورم هستم، چراکه تعدادی جوانان از بیکاری افسرده شده­اند. در نظر بگیرید جوانی که با مدرک فوق لیسانس و دکتری چند سال به دنبال کار می­گردد، اما کاری پیدا نمی­کند؛ از طرفی دیگر در قانون کار، استخدام بالای سی سال ممنوع است؛ حال جوان با سن بالای سی سال، بیکار هیچ امیدی به زندگی ندارد. به طبع زندگی آن با بحران جدی مواجهه است. لذا باید نگران حال جوانان­مان باشیم.