سوم اشتغال آفرینی است که به صورت جامع دارای ویژگی هایی می باشد. هم متکی به علم است ،هم ریشه در تولید دارد و متکی به تولید همه‌جانبه می باشد، تولیدی که پایدار باشد انتظام و انسجام داشته باشد بهره‌ور باشد، فن پذیر و فن آور باشد. از طرفی این سه رکن به عنوان یک زنجیره مکمل همدیگر هستند که با فعال سازی آنها و کمیت و کیفیت ایجاد شده از محصول آنها به خصوص در زمینه تولید و اشتغال بهره وری را افزایش می دهند، رقابت را به وجود می‌آورند عرضه و تقاضا را به صورت طبیعی تنظیم می نمایند. فرآوری محصولات، استاندارد سازی فناوری تولید، و همه اینها را در این چرخه و این زنجیره می توان مشاهده نمود.دستاوردهای بزرگ این فرایند عیان است.
 یک آسیب شناسی و بررسی اجمالی نشان می دهد خلائی در نظام ما وجود دارد و آن  مدیریتی می باشد. پاشنه آشیل دولت حجت الاسلام آقای رئیسی برای تحقق و بستر سازی شعار سال نیز نظام مدیریتی و مدیران هستند .در چهار دهه گذشته از لحاظ مبانی نظری و بسترسازی مبنایی عملی برای هر سه رکن زمینه سازی های فراوانی گردید. قوانین برنامه‌های پنج ساله و برنامه و بودجه های سالانه و سیاست‌های حاکم بر آنها علیرغم نقاط ضعف ساختاری ظرفیت ها و مزیت های بسیار زیادی برای تولید و اشتغال و دانش بنیانی داشته‌اند ولی چهار عنصر نقاط ضعف و تهدیدها و نقاط قوت و فرصت‌ها در حیطه قدرت و تصمیم و بهره‌برداری و تصمیم سازی و تصمیم گیری مدیران نظام بوده است که در دولت‌های گذشته در مناصب مهم از این جایگاه به آن جایگاه و از این لانه به آن لانه جا خوش کرده و نوک پیکان ضعف های اساسی را در ساختارهای اجرایی و مدیریتی برای سوء استفاده ها و کیسه دوزی ها و ثروت‌های بادآورده از بیت المال به دلخواه تنظیم کردند. این مصیبت پرونده قطوری دارد و هر آنچه که به عنوان ساختار های قوی و بنیانی و تعیین‌کننده می‌توانست در سه رکن فوق موثر باشند ،توسط برخی از همین مدیران متوقف یا به حاشیه انتقال داده می‌شد و این چرخه معیوب و خسارت بار از دوره ای به دوره ای دیگر و انتخاباتی به انتخابات دیگر روی گرده ی این پاشنه آشیل می چرخید و سالهاست سرعت چرخ انقلاب و نظام اسلامی و نظام مدیریتی اسلامی را کند و متوقف کردند.