دکتر شریعتی در وصیتنامه خود که در زمستان سال 1348 نوشته شده به فرزندانش چنین می گوید:
همه امیدم به «احسان» است در درجه اول و به دو دخترم در درجه دوم و این که این دو را در درجه دوم آوردم، نه به خاطر دختر بودن آنها و اُمل بودن من است ـ بلکه به خاطر آن است که در شرایط کنونی جامعه ما، دختر شانس آدم حسابی شدنش بسیار کم است، که دو راه بیشتر ندارد و به تعبیر درست؛ دو بیراهه:
یکی؛ همچون کلاغ ِ شوم در خانه ماندن و به قار قار کردن های زشت و نفرت‌بار، احمقانه زیستن که یعنی زن نجیب متدین و یا تمام شخصیت انسانی و ایده آل و معنویش در ماتحتش جمع شدن و تمام ارزش های متعالی‌اش در اسافل اعضایش خلاصه شدن و عروسکی برای بازی ابله‌ها و یا کالایی برای کسبه مدرن و خلاصه دستگاهی برای مصرف کالاهای سرمایه‌داری فرنگ شدن که یعنی زن روشنفکر متجدد. و این هر دو یکی است. گرچه دو وجهه متناقض ِ هم، اما وقتی از انسان بودن خارج شود، دیگر چه فرقی دارد که یک جغد باشد یا یک گنجشک ، یک آفتابه شود یا یک کاغذ مستراح؟ مستراح شرقی گردد یا مستراح فرنگی؟
این جملات مرحوم شریعتی نشان می‌دهد که به جز عده بسیار معدودی، زن در جامعه پیش از انقلاب اسلامی چنین جایگاهی داشته است. نگاهی که در زمان طاغوت پهلوی به زن می شده است همان نگاه ابزاری اروپایی بوده است؛ نگاهی مخالف نگاه اسلام.
رسول اکرم(ص) می فرمایند: جبرئیل آنقدر درباره زنان سفارش کرد که من گمان کردم که جایز نیست برای مرد که به همسرش حتی اف و سخنی لطیف تر از گل بگوید (مستدرک الوسایل ،ج 2،ص 551).
انقلاب اسلامی ایران نیزکه پرچمدار حرکت به سوی حکومت اسلامی در عصر کنونی است نگاهی ارزشمند به زن دارد.
مقام معظم رهبری به عنوان سکاندار این حرکت می فرمایند:
اساساً اسلام در مورد زن دارای دیدگاه‌های شخصی است. قلمرو حضور زن سه جا است: یکی قلمرو تکامل انسانی؛ نظر اسلام این است که «ان المسلمین و المسلمات و المؤمنین و المؤمنات و القانتین و القانتات و الصادقین و الصادقات و الصابرین و الصابرات و الخاشعین و الخاشعات و المتصدّقین و المتصدّقات و الصّائمین و الصّائمات و الحافظین فروجهم و الحافظات و الذاکرین الله کثیراً و الذاکرات- ده صفت اساسی مرد و زن بدون هیچ‌گونه تمایزی- اعدالله لهم مغفره و اجراً عظیماً». در این زمینه نظر اسلام را بجوییم و تبیین کنیم. قلمرو دوم حضور اجتماعی زن- فعالیت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظیر آن- یعنی حضور زن درجامعه است، در این زمینه هم نظر اسلام را تبیین کنیم. سوم، نقش زن درخانواده است. نظر اسلام را در این مورد نیز تبیین کنیم ... حتماً و انصافاً نظر اسلام در این زمینه، برای زن و برای جامعه، به مراتب بهتر و قوی‌تر و مفیدتر از همه حرفهایی است که در دنیا مطرح است و گفته می‌شود...
(بیانات معظم له در دیدار با اعضای شورای فرهنگی اجتماعی زنان ،14/8/75 )
ایشان در جهت تبیین اهمیت فعالیت اجتماعی زن نیز می فرمایند:
بعضی ها از ما می پرسند شما موافقید زنها بروند کار کنند؟
ما می گوییم: البته، ما با بیکاری خانمها مخالفیم؛ زن اصلاً باید کار کند.
البته کار دو جور است: یکی کارِ داخل خانه و یکی کار بیرون خانه، هر دو کار است؛ اگر کسی استعداد دارد در کارهای مربوط به بیرون از منزل، باید انجام بدهد، خیلی هم خوب است. منتها یک شرط دارد، باید جوری باشد که این اشتغال حتی در داخل خانه به پیوند زن و شوهر لطمه ای نزند.
بعضی ازخانمهاهستندکه خودشان راازصبح تاشب می کشند بعد که مرد به خانه می آید، حوصله یک لبخند زدن به شوهرراهم ندارند.این هم بداست. کارِ خانه راباید کرد اما نه آنقدری که این کارِ خانه به انهدام خانواده منتهی بشود. زن اگرخواست برودکارکند، اشکال ندارد، اسلام هم مانع نیست. امااین وظیفه اونیست. این بر او واجب و لازم نیست. چیزی که بر او واجب است، عبارت است ازحفظ فضای حیاتی برای مجموع این خانواده
فرمایشات معظم له 12/11/1372
بنابراین نگاه ارزشمند به زن نگاهی است که در دین الهی پایه گذاری شده است و غرب با خمیرمایه اومانیستی اندیشه خود نمی تواند نگاهی اینچنین به زن داشته باشد.