***
شعار امسال «دولت و ملّت، همدلی و همزبانی» است. آیا این شعار به معنی آن است که باید سلیقه ها ی جناحی و سیاسی را کنار گذاشت؟
طبعاً بین عناصری که به یک عقیده، ایده و مذهب اعتقاد دارند وجود همفکری، همدلی و همزبانی لازم و ضروری است. وقتی همگی در مورد مولایمان امام زمان(عج) به حکومت عدل جهانی و وجود مبارک ایشان اعتقاد داریم، طبیعی است باید با هم همفکر، هماهنگ، همدل و همزبان باشیم. همان‌طور که مشخص است در جشن میلاد امام زمان(عج) همه با هر نوع فکر، عقیده، سلیقه و فهم بالا یا پایین نسبت به حضرت امام زمان(عج) اظهار ارادت، علاقه و اخلاص می‌کنند. پس این اصل قضیه است.
ما یک نظام جمهوری اسلامی داریم که با ارادت به امام و تبعیت از اصل ولایت فقیه طبعاً باید همدل و هماهنگ باشیم و از نظر اسلام اختلاف فکری است، اما خدا در قرآن می‌فرماید: «وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِن شَیْءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّهِ»(1) هم مبانی عقیدتی رفع اختلافات می‌کند و هم رهنمودهای رسول(ص) و جانشین رسول خدا(ص). بنابراین در کشور ما اصولاً نباید همدلی و همزبانی وجود داشته باشد، مگر کسانی که این مبانی را قبول ندارند. رهبر عزیز انقلابمان سال 94 را سال «دولت و ملّت، همدلی و همزبانی» نامیدند، چون دولت و ملت در آستانه پیچ تند تاریخی هستند. ایشان هم نظم جدید جهانی را مطرح فرمودند که پس از سقوط نظام کمونیستی، بی‌اعتبار شدن نظام‌های سوسیالیستی و همچنین بحران شدید نظام لیبرال دموکراسی کاپیتالیستی غرب دنیا نیازمند نظم جدید جهانی است. نظم جدید جهانی در اسلام به دست می‌آید و به همین علت زمان برای تمدن نوین اسلامی کاملاً مساعد است. این هدف بلند نیاز به این دارد که اختلافات جزئی، جناحی و جریانی در حد همین بحث‌های داخلی و سیاسی مطرح باشد، نه به صورت جنگ و تخاصم. به همین علت است که در چنین موقعیت حساس و پیچ تند تاریخ جهان همدلی و همزبانی را در ایران که محور این تحولات جهانی است مطرح فرمودند تا همه بتوانیم با هم همدل و همزبان راه را به سوی پیشرفت و توسعه باز کنیم و از اختلافات داخلی بپرهیزیم. این کلان موضوع است.
با توجه به آن که انقلاب به چهلمین سال تأسیس نظام جمهوری اسلامی نزدیک می شود به نظر شما چه ضرورتی برای انتخاب این شعار وجود داشت؟
طبعاً باید بعد از 40 سال تجربه، فعالیت، جهاد، کار، تلاش و کوشش در یک قله تکاملی قرار بگیریم و نظام جمهوری اسلامی ولایی به این قله تکاملی نزدیک و مشکلات و مسائل جاری هم رفع شود. این در سایه همدلی و همزبانی دولت و ملت تحت رهبری ولایت فقیه صورت می‌گیرد. البته به این رویکرد که مردم کارفرما هستند و دولت کارگزار این کارفرماست. بر این اساس می‌بایست سعی کنیم با دولت محترم به همدلی و همزبانی برسیم. خیلی‌ها در کشور هستند که با مسائل دولت همراهی ندارند و خیلی‌ها هم همراهی می‌کنند. اینکه باید جمعی حرکت کنیم لازم و ضروری است تا دولت بتواند کشور را خوب اداره کند و خواست‌های ملت را ـ که کارفرمایش هست ـ انجام بدهد. در این باره مسئولیت اصلی به عهده دولت است و زمینه همدلی و همزبانی ملت را فراهم کند و خودش را تابع ملت بداند همان‌طور که به فرمایش امام مردم ولی‌نعمت ما هستند، از آن طرف مردم هم آمادگی یابند با همدلی و همزبانی با دولتی که می‌کوشد خودش را همدل و همزبان ملت قرار بدهد، همراهی کنند تا مشکلات موجود در کشور به‌راحتی رفع شوند.
هر مسئله‌ای که مردم به صحنه بیایند، قابل حل است. امام در سال 41 به ما فرمود، هر کاری که می‌خواهید به موفقیت برسد، اول خدایی کنید، دوم مردمی کنید و سوم با برنامه کار کنید. بنابراین وقتی قرار است برنامه‌ای به موفقیت برسد، باید مردمی شود. پس همدلی و همزبانی هم باید مردمی باشد.
مسئله بعدی این است که در نقطه‌ای هستیم که استکبار نیاز دارد با ما مذاکره و مشکلاتش را حل کند. این نیاز غرب است که در بیانیه‌ای که هنوز هیچ توافق‌نامه و تفاهمی امضا نشده و فقط راه‌حل‌هایی در بیانیه مطرح شده است، غرب و خصوصاً امریکا به‌قدری بدان احتیاج دارد که بلافاصله پس از آن شخص رئیس جمهور امریکا مصاحبه و سعی می‌کند توجیه کند و اختلافات داخلی‌شان را که اکنون بسیار شدید شده است با توجیهش حل کند. در حالی که این امر به قضیه دامن زد و نیاز و احتیاج امریکا را آشکار و مشکلات و اختلافات داخلی امریکا را رو کرد.
پس شما این ماجرا را یک آبرو ریزی به دلیل عدم همزبانی دولت و ملت آمریکا می دانید.
کاری که چند روز پیش کنگره امریکا کرد و سناتورهایی که نامه نوشتند، آبرو برای دولت امریکا باقی نگذاشتند، چون رئیس‌جمهور دولت امریکا ـ که شاخص دولت امریکاست ـ در مذاکره حیثیت و اعتبارش را در این راه گذاشته است و آنگاه مجلس امریکا می‌گوید تا زمانی این مطرح است که او سر کار است. پس معلوم است کنگره و سنا قبولش ندارند. بعد هم از این طرف می‌گوید به رئیس‌جمهورمان نداریم و مجلسمان باید این کارها را انجام بدهد، نظارت و دخالت کند. سپس مرحله‌ای را می‌گذارد و می‌خواهد حق وتو را از رئیس‌جمهور بگیرد. رئیس‌جمهور هم آنها را تهدید به وتو می‌کند. این شدت اختلاف بین دستگاه حاکمه امریکا یکی از نمودهای بحران‌های شدید دنیای غرب است. بنابراین در چنین موقعیتی در داخل کشور همدل و همزبانی دولت و ملت را تحت رهبری ولی‌فقیه و آهنگ ولایت حفظ کنیم. بحمدالله بعد از صحبت آقا دولت و رئیس‌جمهور محترم همدلی و همزبانی در این زمینه را نشان داد.
عمل به این شعار در سالی که قرار است انتخابات در آن برگزار شود، کمی مشکل است. جناحین هم در میان خودشان و هم در رقابت با هم چگونه رفتار کنند که در عین خفظ همدلی و همزبانی، شئون رقابت های سیاسی هم حفظ شود؟
آخرین مرحله انتخابات است. امسال انتخابات مجلس را پیش رو داریم و جناح‌ها، جریان‌ها، گروه‌ها، تشکیلات و احزاب همگی در انتخابات فعال می‌شوند. هر گروه، حزب و جریانی می‌خواهد نامزدهای مطلوبش را به مجلس بفرستد، بنابراین رقابت شکل می‌گیرد. اصلاً انتخابات محل همین رقابت‌هاست. به قول امام یک امتحان الهی است که ضابطه‌گرایان را از رابطه‌گرایان تمیز می‌دهد و مشخص می‌کند. در مورد این انتخابات می‌دانیم هم اختلافات بین اصلاح‌طلبان خیلی شدید است و هم می‌یابیم اصولگرایان در درونشان سلیقه‌ها و بحث‌های گوناگونی دارند. اینکه بعضی از چهره‌های سیاسی و تشکل‌ها و طبقات سیاسی در صدد این هستند که افرادشان را به مجلس بفرستند، ممکن است سبب شود از محدوده رقابت صحیح و سالم بیرون بیاید. بهترین راه این است که با حفظ سلیقه‌ها و با توجه به ارزش‌ها و محورهای ارزشی همه با هم همدل و همزبان برای انتخابات اقدام کنند که مجلس دهم مجلس شاخصی شود که نمایندگان همدل، همزبان و هماهنگ بتوانند با هم مشکلات را حل کنند. البته بیش از همه معتقدم اگر مجلس دهم یک مجلس حزبی، اسلامی و قوی ـ نه این احزاب تقلیدی از غرب که بر سر کسب قدرت دعوا دارند ـ باشد و نمایندگان احزاب ارزش‌گرا از یک حزب ارزش‌گرای اسلامی اکثریت مجلس را در دست بگیرند، بسیاری از مشکلات حل می‌شود، زیرا با همدل، همزبان و همفکر هستند و در چهارچوب همدلی و همزبانی ولایی خط ولایت را دنبال و به‌خوبی مشکلات را حل می‌کنند.
پی‌نوشت:
(1) قرآن کریم، سوره شوری، آیه 10