* جریان اصلاحات چه هدفی را در طرح آشتی ملی دنبال میکرد و آیا با تغییر واژهها میتوآنهمان سناریو را پیش برد؟
- ابتدا باید بگویم که تفاهم ملی، گفتمان ملی و یا آشتی ملی اینها همه از یک خانواده هستند و طراحان آن دارند با جملات و کلمات بازی میکنند؛ اما نکته مهم اینجاست که هر واژه ائی که با پسوند و پیشوند ملی به کار گرفته شود به عموم ملت برمیگردد. باید از طراحان این واژهها بپرسیم که عموم مردم باهم چه مشکلی دارند. عامه مردم همین کسانی بودند که در 22 بهمن به خیابانها آمدند و در نقطه اعلای تفاهم ملی در کنار هم و با وحدت کلمه از آرمانها و شعارهای نظام دفاع کردند. ما معضل بزرگی در کشور نداریم که بخواهیم به خاطر آن باهم آشتیکنیم. بله مشکلاتی در کشور داریم اما جنس آن از نوع مسائل اقتصادی، بیکاری، تورم و رکود است. طراحان این مسئله اگر راست میگویند بیایند برای این معضلات چاره ائی بیاندیشند. جمله ائی و وازه ائی بسازند، راهحلی ارائه کنند. طرح چنین مسئله ائی با هر عنوانی که باشد کارکرد انتخاباتی دارد. این افراد به دنبال دوقطبی سازی جامعه هستند چراکه موفقیت را در این امر جستوجو میکنند. میخواهند جامعه را به دو بخش موافقان و مخالفان گفتوگو، تفاهم و یا آشتی ملی تقسیم کنند.
بههرحال آنچه مشهود است این واقعیت میباشد که این افراد دانسته یا ندانسته در فضای کشور شیطنت میکنند. البته واقعیت جامعه این را میگوید که عموم ملت با این دیدگاه موافق نیستند و آشتی ملی را مشکل نمیدانند، ازنظر مردم مشکل اصلی مسائل اقتصادی است. این جریآنهمواره در تعیین اولویتها مشکل داشته است. در دوران اصلاحات همواره میگفتند مشکل اصلی کشور توسعه سیاسی است، مردم فریاد میزدند که ما مشکل اقتصادی داریم، سران اصلاحات پاسخ میدادند که نه! مشکل توسعه سیاسی و آزادیهای مدنی است، امروز هم مردم میگویند مشکل اقتصادی است، باز همانها میگویند نه! مشکل تفاهم ملی است.
من به این آقایان میگویم که مقام معظم رهبری و عامه مردم با واژهها مشکلی ندارند، باانگیزه هائی که در پس طرح این مسائل وجود دارد، مشکلدارند. انگیزههای اینهاست که صادقانه نیست. آنها به دنبال حل مشکلات مردم و خدمت به مردم نیستند.
* ایجاد زمینه برای حضور مجدد سران فتنه در عرصه سیاست ایران تا چه حد در پس طرح چنین مسائلی میتواند باشد؟
- با اتفاقات و فجایعی که در فتنه 88 رخ داد، مردم فتنه گران را به انزوا راندند. حال اینها در پی این هستند که به هر طریقی از این انزوا خارج شوند. طرح آشتی و تفاهم ملی هم ازجمله راهکارهایی است که دارند تا از طریق آن به این انزوا پایان دهند. باید به این آقایان گفت که بازی با کلمات حل مشکل نیست، حل مشکل در این است که شما در محضر ملت و مقام معظم رهبری بهاشتباه خود اعتراف کرده و از عملکرد خود در فتنه 88 توبه کنید و در مسیر جبران آن قرار بگیرید. این را هم باید یادآوری کرد به سران فتنه که با این توبه توقع نداشته باشید که مردم به شما اجازه دهند تا بار دیگر در مسئولیتهای حساس نظام قرار بگیرید چراکه آزموده را دوباره آزمودن خطاست.
*برخی از اصلاحطلبان پس از سخنان مقام معظم رهبری در خصوص آشتی ملی در فضای مجازی مطرح کردند که مردم در انتخابات پیش رو نشان خواهند داد که با چه کسانی قهر هستند، هدفشان از طرح چنین مسائلی چیست؟
- این افراد در بین مردم جایگاهی ندارند و کسی به آنها توجهی نمیکند لذا در پستوها نشستهاند و در فضای مجازی مطالبی را مینویسند که تنها به درد خودشان میخورد. مردم ما مسائل را بسیار خوب تشخیص میدهند و بهموقع به آن تشخیص درست عمل میکنند. نمونه آن دعوت مقام معظم رهبری از مردم برای پاسخ به رئیسجمهور تازه به دوران رسیده آمریکا در 22 بهمن بود. مردم با تشخیص درست آمدند به گونه ائی که همه رسانههای داخلی و خارجی اعتراف کردند که حضور امسال نسبت به گذشته پرشورتر و عظیمتر بوده است. مردم درگذشته جواب این حرفهای نامربوط را دادهاند و انشاء الله در آینده نیز خواهند داد.
* حال اگر بخواهیم حرف این آقایان مبنی بر ضرورت آشتی ملی را بپذیریم، با چه معیاری باید به این سمت حرکت کرد؟
- ابتدا تأکید میکنم که ما این ضرورت را قبول نداریم اما اگر برفرض که چنین باشد، معیار قانون اساسی است. لکن باکسانی که قانون را تا جایی قبول دارند که به نفع خودشان است، انتخابات را تا جایی قبول دارند که نام خودشان از صندوق رأی خارج شود، هنگامیکه در قدرت نیستند میگویند باید مخالفت با دولتمردان آزاد باشد اما اگر خود در قدرت قرار بگیرند بدترین اتهامات را به مخالفانشان میزنند و حتی طرح فوریتی در مجلس میآورند، نمیشود سخن از آشتی ملی و یا هرچه که آنها نام میگذارند، به میان آورد. این مجموعه نشان داده که قانون را قبول ندارد و در برابر آن تمکین نمیکند. اینها دارای نوعی استبداد سیاسی هستند و سابقهشان این را ثابت میکند. این در دوره هائی که به قدرت رسیدند نشان دادهاند که تمام قدرت را میخواهند و حاضر نیستند مخالفان خود را ولو بهاندازه کمی در قدرت سهیم کنند.