«العزّه للّه» (عزت از آن ِ پروردگار متعال است.)

به نظر می رسد انتخاب چنین عبارتی بی مناسبت با زندگی سیاسی امام نباشد، با توجه به صلحی که برخی نادانان آنرا مایه ذلت مسلمین می‌دانستند و امام را مذّل المؤمنین(خوارکننده‌ی مومنین) خطاب می‌کردند. هرچند که این صلح در نهایت عزت مسلمانان را در پی داشت.

پس عبارت « عزّت فقط از آن خداست» زیبنده‌ی نقش انگشتری معمار این عزت خدائی، یعنی امام حسن مجتبی علیه السلام، است. (منتهی الامال احوالات امام حسن (ع))