نصر عزیزی- درگذشت مرحوم حاج ابوالفضل حاج حیدری از مجاهدان راستین و پیشکسوت نهضت اسلامی ضایعه و خلاء بزرگی برای جامعه ماست. لقب مجاهد بی‌ادعا به حق برازنده آن مرحوم است که عمر خویش را بی‌سر و صدا و بدون هیاهوهای تبلیغاتی وقف دین و مردم نمود. در سلسله حلقه مجاهدان و مبارزان قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، وی فرد گمنامی نبود و نام ایشان در کسوت گروه جان بر کف و شهادت طلب موتلفه اسلامی در صفحات زرین کتاب یاران آن دوران می‌درخشید.
از آنجایی که در دوران مبارزه چارچوب اعتقادی، تخلق به اخلاق الله، عشق و علاقه به هدف، و درک و تولی به ولایت، هدایتگر مبارزات آنها بود، نام و نشان‌ها در ظاهر محو و لوح کارنامه معنوی امتیازات‌شان محفوظ بود و همین عامل هم حرکت مسیر رشد و کمال را برای موتلفه‌ای‌ها شتابان نمود. مؤید این ادعا شرحی است که در ساعات پیش از اعدام شهدای موتلفه اسلامی در ماجرای قتل حسنعلی منصور، وصف حال عاشقان برای لقاء معشوق بود و آقای حاج حیدری در معیت مرحوم استاد عسکراولادی و شهید عراقی در این حلقه قرار داشته‌اند.
اصطلاح مجاهد بی‌ادعا ترجیع‌بند چند حرف معمول و مرسوم و معروف نیست که بتوان تابلو آن را به هر ایوانی چسباند. بلکه واقعاً و حقیقتا جهاد و مبارزه نفسانی و عملی نیاز دارد تا بتوان افتخار کسب مصادیق آن را به دست آورد و یکی از ویژگی‌ها و مختصات این تابلو خالی بودن صفحه ذهن عامل از وجود موضوعی به عنوان ادعا و مدعی است. از ویژگیهای جمع و حلقه حاج حیدری وجود رابطه‌ای بین ادعا و مدعی بوده که هر چه ادعای آنها کمتر بود، ظلم‌ستیزی و مبارزه مدعیان بیشتر و بیشتر می‌شد و این ویژگی نیروی محرکه‌ای بود که از یک طرف کمال جویی اخلاقی مجاهدان را افزایش می‌داد و از طرف دیگر سماجت و پای‌فشاری‌شان را برای سرنگونی رژیم استبداد صدچندان می‌کرد و چون بی‌ادعا بودند، نگاه بلندشان با معرفت و آگاهی به نگاه ولایت و رهبری بود و این رمز پیروزی و برکت مرارت‌ها و سختی‌ها مجاهدان و مبارزان بود.
نکته حائز اهمیت در اثر بی‌ادعایی امثال حاج حیدری، گروه موتلفه‌ای‌ها، تضمینی به وجود آمده که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ادامه یافت. راستی اگر به رسم معمول انقلابهای دنیا، پیشتازان نهضت اسلامی در قالب سامان موتلفه اسلامی مدعی دولت و وکالت و وزارت و صدارت بودند، این همه خیر و برکت و دستاورد وتداوم انقلاب متصور بود. در همین رابطه یکی از سئوالاتی که همواره از اول انقلاب تا کنون مطرح بود، این است که چرا جریان مؤثر و با سابقه و متشکل و منسجم موتلفه اسلامی به صورت گسترده در رأس مناصب نبوده و نیستند؟ برای پاسخ به این سئوال اگر چه ده‌ها پاسخ و عامل قابل ذکر است، یکی از راز و رمزهای آن را باید در خلوص و پاکدامنی و تقوا و تدین و بی‌ادعایی و سهم‌خواهی نکردن مجاهدان نخبه و بی‌ادعایی همچون مرحوم حاج حیدری جستجو نمود که در گمنامی در کمیته امداد حضرت امام(ره) منشاء خدمات بسیار ارزشمندی به محرومان جامعه بوده‌اند.
تاریخ دهه‌های بعد از پیروزی انقلاب از حیث رجال‌شناسی درس‌های زیبایی را به ما می‌آموزد و آن اینکه مدعیانی که سهمی هم در پیروزی انقلاب اسلامی نداشته‌اند و به مناصب و جایگاههایی دست یافته‌اند و شعارهای خط امامی و ضد آمریکایی‌شان گوش فلک را کر کرده بود و برای از میدان به در کردن انقلابیون اصیل دست به هر اقدام سیاسی غیراخلاقی می‌زدند، ولی امروز یا در دامن آمریکا و یا آتش بیار معرکه فتنه‌ها در جامعه اسلامی هستند و دل مردم را خالی می‌نمایند.
امروز که با عنایت و الطاف الهی مسیر انقلاب اسلامی در مصاف با جبهه استکبار جهانی مرزهای جهان اسلام را در نوردیده و بخشی از آرزوی امام(ره) راحل و مبارزان اولیه در حال تحقق هست، نباید از افتخارات این ملت غافل بود. به یقین مبارزات و مجاهدات جریان موتلفه اسلامی قبل از پیروزی و تلاشهای هدفمند و دامنه‌دار آن بعد از پیروزی برای انسجام و هماهنگی نیروهای انقلاب و حضور پرشور و نقش‌آفرین نسل جوان در صحنه‌ها برای تداوم مبارزه، بخشی از شاکله این افتخارات است.
بنابر این چه الگوهایی مناسب‌تر از مجاهدت و مبارزه امثال عسکراولادی، امانی‌ها، لاجوردی‌ها، عراقی‌ها، اندرزگو‌ها و مرحوم حاج حیدری‌ها و بعضی که در قید حیات هستند، برای نسل جوان تأثیرگذار‌تر و هدایتگر است و جا دارد صدا و سیما و رسانه‌ها و نشریات و نویسندگان و محققان و پژوهشگران و هنرمندان به این مهم بپردازند. به یقین اثبات بزرگی و بی‌ادعایی مرحوم حاج حیدری و یارانش کار بزرگ و مؤثر و قابل تقدیری خواهد بود که از الزامات مبارزه با جنگ نرم دشمن خواهد بود.
