امیر صابری- بازهم منافقین و کمپ معروف اشرف در صدر اخبارخبرگزاری ها قرار گرفته است. قریب به هفتاد تن از کادرهای فاسد منافقین از جمله هفت تن از شورای رهبری و مسئولان اطلاعات و عملیات این سازمان با بیش از ۳۰ سال سابقه جنایت در درگیری اخیر پادگان اشرف به هلاکت رسیدند. در میان معدومین این گروهک افرادی همچون زهره قائمی و گیتی گیوه‌چیان‌زاده از اعضاء رده بالای این گروهک تروریستی به چشم می‌خورند.
زهره قائمی از خودفروختگان گروهک تروریستی منافقین که مسئولیت عملیات ترور سپهبد شهید علی صیاد شیرازی را بر عهده داشت. وی از محافظان مسعود رجوی و معاون مریم قجر عضدانلو (رجوی) بود که در شورای مرکزی این گروهک تروریستی نیز حضور داشت. وی پس از مجروح شدن طی یک درگیری در سال ۲۰۰۹ با هلی کوپتر به بیمارستان ارتش آمریکا در بغداد منتقل شده و تحت درمان قرار گرفته بود. پس از استقرار منافقین در کمپ لیبرتی، وی به همراه تعدادی دیگر از اعضای فرقه رجوی در پادگان اشرف مستقر بود و مسئولیت این پادگان را بر عهده داشت.
طی ۱۰ سال گذشته بعد از سقوط صدام، منافقین همواره در برابر خواست قانونی ملت و دولت عراق مبنی بر تخلیه این پادگان مقاومت کردند و بعد از خروج نزدیک به ۳هزار نفر از اعضای منافقین از اشرف و انتقال به لیبرتی، ۸۰ نفر در این پادگان باقی ماندند که سعی داشتند زمینه را برای بازگشت اعضای اخراج شده فراهم کنند.
هیچ کس حاضر به پذیرش نیست!
با استناد به تصمیم دولت عراق مبنی بر اخراج کامل منافقین از خاک این کشور و با توجه به شروع این پروسه و انجام منظم آن، به‌نظر می‌رسد حداکثر تا چند ماه دیگر اثری از منافقین در عراق باقی نماند. موضوعی که قبلاً نیز نوری المالکی نخست‌وزیر عراق بر آن تاکید کرده بود.
در خوش بینانه ترین حالت بعد از اخراج بسیاری از منافقین از اشرف و انتقال آنها به لیبرتی می توان به این نکته اشاره کرد که چتر سازمانی به نام مجاهدین روی این افراد گسترده نباشد. چراکه سازمان ملل تنها موضوع پناهجویی افراد را مورد بررسی قرار می‌دهد. آن هم به‌طور فردی و مشروط به اینکه افراد از پیشینه و اعمال جنایتکارانه گذشته خود جدا شده باشند. یعنی از عضویت سازمان خارج شوند و این خروج از سازمان مورد تایید و تضمین سازمان صلیب سرخ جهانی قرار بگیرد و بعد کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل کشوری را بیابد که حاضر باشد این فرد را در کشور خودش بپذیرد.
بنابراین باتوجه به این موضوع دیگر بعید به نظر می رسد، تجمع افرادی تحت عنوان سازمان منافقین یا مجاهدین در یک کشور شکل بگیرد. با توجه به رایزنی‌هایی که تا این لحظه برای پذیرش منافقین صورت گرفته و همگی آنها با شکست مواجه شده است، این احتمال وجود دارد که هیچ‌یک از کشورهای پناهنده‌پذیر حاضر به پذیرش اعضای تروریست این گروهک نشوند. در این شرایط 2 امکان وجود دارد؛ نخست اینکه سازمان ملل مجبور به نگهداری از این افراد به صورت متمرکز در کمپ‌های پناهندگی در کشور یا کشورهای ثالث شود که با توجه به ماهیت تروریستی این افراد این مسئله خود می‌تواند دردسرساز باشد زیرا همانطور که می‌دانیم سرکردگان منافقین در کمپ موقت ترانزیت که بخشی از همان لیبرتی است، نیز همچنان به مناسبات درون فرقه‌ای خود با شدتی بیشتر ادامه می‌دهند. احتمال دیگر اینکه به‌دلیل قاطعیت دولت عراق در اخراج تروریست‌ها انتقال دسته‌جمعی اعضای این فرقه به کشوری ثالث تحت هر عنوانی غیر از پناهنده انجام شود که باز هم به معنی حفظ تشکیلات یک گروهک تروریستی است که هیچ کاربرد دیگری غیر از ترور و مزدوری ندارد.
البته شایعاتی هرازچندگاه مطرح می‌شود که کشور‌هایی مانند آذربایجان در منطقه میزبان منافقین خواهند شد.
چرا آمریکا منافقین را راه نمی دهد؟
دولت آمریکا که از چندین سال پیش منافقین را در لیست سازمان‌های تروریستی خود قرار داده است، وعده داده اگر منافقین در انتقال مسالمت‌آمیز به کمپ لیبرتی همکاری داشته باشند، مجدداً وضعیت آنان را مورد بررسی قرار خواهد داد. البته قول قطعی برای خروج از لیست نداده چرا که در قوانین آمریکا اساسا وقتی کسی یا گروهی شهروندان این کشور را به قتل برساند چیزی نیست که بشود از آن چشم پوشی کرد و سازمان منافقین این نقطه سیاه را هم در پرونده خودش دارد. شرایطی که آمریکا گذاشته نشان می‌دهد که حتی آمریکا هم حاضر به پذیرش اعضای کمپ اشرف در خاک خودش نخواهد شد.
به‌هر حال سوابق این گروهک سرشار است از فریبکاری‌ها و چندرنگی‌هایی که تمامی ندارد و منافقین همچنان برای بقای ماهیت نامشروع‌شان احتیاج دارند که در هر زمان و بسته به نیاز، خود را به فراموشی زده و رویکردی متفاوت با آنچه قبلاً ابراز می‌کردند، در پیش گیرند.