نگاه به روند حرکت دولت اصلاحات در حوزه زن و خانواده بیانگر وقوع تفکری کاملا غربی از زن بود تفکری که ناشی از قرائت عده‌ای می‌شد که معتقد بودند این چند صباحی که حاکمیت به دست آن‌ها است باید یکه تازی کرده و تمام قد در مقام شوالیه‌های جنگ نرم فعالیت کنند اقداماتی مثل تلاش فمنیست‌ها در کنار برخی از نهاد‌ها و سازمان‌های دولتی به انضمام تحرکات قوای قانون گذار در ششمین خانه ملت برای پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان و البته ناکام ماندن این مهم در کنار ایجاد شبهات مختلف دینی در حوزه زنان و اقداماتی مانند شاهدی بر مدعای فوق است و قطعا کسی نمی‌تواند آن دوران را دوران سازنده و خوبی برای زنان تلقی کند، اما این روز‌ها که دولت تدبیر و امید وارد دومین سال از عمر خود شده است برخی از جریانات شبه اصلاح طلبانه معتقدند دولت اقدامی باب میل آن‌ها انجام نداده است به بیان بهتر آن‌ها معتقد بودند کلید اصلاحات می‌تواند در دستان دولت باشد و دولت باید با این کلید برخی از قفل‌های ناگشوده اصلاحات در حوزه زنان و خانواده را بگشاید، از همین رو است که جریان روشنفکر فمنیست و یا جریاناتی شبیه به آن در سال دوم دولت با ادعاهایی نظیر اصلاح نگرش‌ها نسبت به زن و عملی کردن اصلاحات زیرساختی در این حوزه از جمله وعده‌های انتخاباتی رئیس جمهور در این ارتباط بوده است سعی می‌کنند تا جریان زنانه دولت را به نفع خود تمام کنند و آن‌ها در ادامه با بیانی دیگر مطالبه خود را از دولت این گونه بیان می‌کنند دولت گذشته که ادعای پاسخگویی به مطالبات زنان را نداشت و با
موضع‌گیری‌هایی هم جهت با فعالین حوزه زنان هم جهت نبود در پاسخ مثبت به مطالبات و خواسته‌هایی که زنان مطرح کردند بعد از نزدیک به سه دهه وجود سقف مستحکم نامرئی راه یافتن زنان به وزارت را شکست. این دولت که شعار‌هایش را به اصلاح نگرش‌ها نسبت به زنان بنا نهاده بود با وعده اینکه وزرا معاونین زن بگیرند همین یک وزیر را هم از زنان گرفت و مقام معاونتی هم برای وزرا حاصل نشد. اما به حقیقت بازخوانی عملکرد دولت به این شیوه هیچ کمکی به مطالبات زنان نمی‌کند ضمن اینکه بیان حضور زنان در مقام وزارت و یا معاونت و همانند آن مطالبات اصلی نظیر بیمه زنان خانه دار، مرخصی زایمان و مانند آن را به حاشیه خواهد راند و همین امر باعث ایجاد اخلال در عملکرد حوزه زنان و خانواده می‌شود.
*کار‌شناس ارشد مطالعات زنان و خانواده