وجود ۵۰ زن در میان ۳۱۳ تن یاور امام عصر (عج) که هریک در عبودیت، زهد و پارسایی و خلاقیت و کارآمدی سرآمد افراد بشرند و روایات آنها را امیران می‌خوانند، نشان‌دهنده رسیدن زن به جایگاه حقیقی خود است.
اکرم یافتیان- زن آغاز امامت حضرت مهدی(عج) به منزله شروع فصلی تازه در فرهنگ بشر است زیرا بشری که درگیر ماشینیزم شده است همه چیز را از منظر ماشین می‌نگرد به گونه‌ای که این نگرش حتی نسبت به زن نیز وجود دارد و این در حالی است که اگر زن، خویش را در آیینه گوهر وجودی که خداوند به وی عطا کرده است نظاره کند، هرگز در حسرت جایگاه اجتماعی مرد زبان به شکوه نمی‌گشاید.
اینکه هیچ پیامبر و معصومی از غیر زن زاده نمی‌شود و در مکتبی غیر مادر رشد و نمو نمی‌کند، از جایگاه محوری زن در حیات دینی و اجتماعی بشر خبر می‌دهد. می‌توان گفت زن به لحاظ داشتن قدرت خالقیت که تنها از صفات خاص خداوند سبحان است، برای رسیدن به کمال مستعدتر است. جایگاه اجتماعی زن، در منظر یکی از شخصیت‌های جهانی این‌گونه است: زن با یک دست گهواره و با دست دیگر تاریخ بشریت را حرکت می‌دهد.
وجود این دو ویژگی، زن را در دو بعد عرفانی و اجتماعی به رقیبی بلامنازع مبدل ساخته است؛ به گونه‌ای که اگر مردان جایگاه واقعی زن در کائنات را درمی‌یافتند، بدان رشک می‌بردند.
به نظر می‌رسد، بشریت به‌خصوص جهان غرب جایگاه رفیع زن را درنیافته است و نمی‌خواهد حق وی را حتی به شکل صوری به وی بازگرداند. به راستی چند درصد از وکلا، معاونان و رؤسای‌جمهور کشورهای غربی زن هستند و در دایره‌ای محدودتر چند درصد از نیروهای سازمان‌های بین‌المللی را زنان تشکیل می‌دهند؟
با چنین بازنگری نسبت به زن در دنیایی که در غیبت عالی‌رتبه‌ترین امام عالم مقام و جایگاه زن تنها در حکومت امام زمان (عج) شناخته می‌شود. در این حکومت است که زن به جایگاه حقوقی و حقیقی خود دست می‌یابد. در این حکومت نگرش مردان به زنان دگرگون می‌شود؛ شعور فکری زن بدانجا می‌رسد که به «زن بودنش افتخار می‌کند» و هرگز خود را با مرد نمی‌سنجد.
نقش حکومت اسلامی قبل از بر پایی حکومت مهدی ( عج ) بارور ساختن باور زن به خویش، رهانیدن وی از سراب‌های کاذب ایسم‌ها و ایست‌ها و اعطای حقوق اجتماعی به وی تا مرز آسیب ندیدن گوهر وجودی او است. در حکومت مهدی (عج) از سویی نگرش جامعه به زن و از سوی دیگر نگرش زن به خود تغییر می‌یابد. حکومت مهدی (عج) به لحاظ فراگیر بودن، امنیت شغلی برای زن را فراهم می‌آورد و زن در سایه‌سار این امنیت نگرش و امنیت کاری، از توان عینیت بخشیدن به ایده‌ها و اندیشه‌هایش بهره‌مند می‌شود. زن در حکومت مهدی (عج) به جایگاه رفیع و واقعی خود دست می‌یابد. شاید رمز رجعت زنان بزرگ موحد و حضور آنان در ساختار حکومتی مهدوی، شکوفا ساختن استعدادهای آنان باشد؛ استعدادهایی که در حکومت‌های دیگر توان بروز نیافتند.
رجعت ۴۰۰ زن در کنار ۸۰۰ مرد با حضرت عیسی (ع) و نیز رجعت زنانی چون ام‌ایمن، حبابه و البیه، سمیه و ام‌خالد در این راستا قابل تحلیل می‌نماید.
گذشته از رجعت این زنان که بی‌شک در حکومت امام زمان (عج) از جایگاه محوری و مسؤلیت‌های کلیدی برخوردار خواهند بود، وجود ۵۰ زن در میان ۳۱۳ تن یاور امام عصر (عج) که هریک در عبودیت، زهد و پارسایی و خلاقیت و کارآمدی سرآمد افراد بشرند و روایات آنها را امیران می‌خوانند، نشان‌دهنده رسیدن زن به جایگاه حقیقی خود است.
امام باقر (ع) در تفسیر آیه ۱۴۸ سوره بقره به جابر بن یزید جعفی در خصوص یاران حضرت مهدی (عج) می‌فرماید: سوگند به خداوند، سیصد و سیزده تن که پنجاه نفر از آنان زن هستند، بی‌هیچ قرار قبلی در مکه گرد می‌آیند و این است معنای آیه شریف: هر کجا باشید، خداوند شما را حاضر می‌کند؛ زیرا او بر هر کاری توانا است.
اینکه هیچ پیامبر و معصومی از غیر زن زاده نمی‌شود و در مکتبی غیر مادر رشد و نمو نمی‌کند، از جایگاه محوری زن در حیات دینی و اجتماعی بشر خبر می‌دهد. می‌توان گفت زن به لحاظ داشتن قدرت خالقیت که تنها از صفات خاص خداوند سبحان است، برای رسیدن به کمال مستعدتر است. جایگاه اجتماعی زن، در منظر یکی از شخصیت‌های جهانی این‌گونه است: زن با یک دست گهواره و با دست دیگر تاریخ بشریت را حرکت می‌دهد.
وجود این دو ویژگی، زن را در دو بعد عرفانی و اجتماعی به رقیبی بلامنازع مبدل ساخته است؛ به گونه‌ای که اگر مردان جایگاه واقعی زن در کائنات را درمی‌یافتند، بدان رشک می‌بردند.
به نظر می‌رسد، بشریت به‌خصوص جهان غرب جایگاه رفیع زن را درنیافته است و نمی‌خواهد حق وی را حتی به شکل صوری به وی بازگرداند. به راستی چند درصد از وکلا، معاونان و رؤسای‌جمهور کشورهای غربی زن هستند و در دایره‌ای محدودتر چند درصد از نیروهای سازمان‌های بین‌المللی را زنان تشکیل می‌دهند؟
با چنین بازنگری نسبت به زن در دنیایی که در غیبت عالی‌رتبه‌ترین امام عالم مقام و جایگاه زن تنها در حکومت امام زمان (عج) شناخته می‌شود. در این حکومت است که زن به جایگاه حقوقی و حقیقی خود دست می‌یابد. در این حکومت نگرش مردان به زنان دگرگون می‌شود؛ شعور فکری زن بدانجا می‌رسد که به «زن بودنش افتخار می‌کند» و هرگز خود را با مرد نمی‌سنجد.
نقش حکومت اسلامی قبل از بر پایی حکومت مهدی ( عج ) بارور ساختن باور زن به خویش، رهانیدن وی از سراب‌های کاذب ایسم‌ها و ایست‌ها و اعطای حقوق اجتماعی به وی تا مرز آسیب ندیدن گوهر وجودی او است. در حکومت مهدی (عج) از سویی نگرش جامعه به زن و از سوی دیگر نگرش زن به خود تغییر می‌یابد. حکومت مهدی (عج) به لحاظ فراگیر بودن، امنیت شغلی برای زن را فراهم می‌آورد و زن در سایه‌سار این امنیت نگرش و امنیت کاری، از توان عینیت بخشیدن به ایده‌ها و اندیشه‌هایش بهره‌مند می‌شود. زن در حکومت مهدی (عج) به جایگاه رفیع و واقعی خود دست می‌یابد. شاید رمز رجعت زنان بزرگ موحد و حضور آنان در ساختار حکومتی مهدوی، شکوفا ساختن استعدادهای آنان باشد؛ استعدادهایی که در حکومت‌های دیگر توان بروز نیافتند.
رجعت ۴۰۰ زن در کنار ۸۰۰ مرد با حضرت عیسی (ع) و نیز رجعت زنانی چون ام‌ایمن، حبابه و البیه، سمیه و ام‌خالد در این راستا قابل تحلیل می‌نماید.
گذشته از رجعت این زنان که بی‌شک در حکومت امام زمان (عج) از جایگاه محوری و مسؤلیت‌های کلیدی برخوردار خواهند بود، وجود ۵۰ زن در میان ۳۱۳ تن یاور امام عصر (عج) که هریک در عبودیت، زهد و پارسایی و خلاقیت و کارآمدی سرآمد افراد بشرند و روایات آنها را امیران می‌خوانند، نشان‌دهنده رسیدن زن به جایگاه حقیقی خود است.
امام باقر (ع) در تفسیر آیه ۱۴۸ سوره بقره به جابر بن یزید جعفی در خصوص یاران حضرت مهدی (عج) می‌فرماید: سوگند به خداوند، سیصد و سیزده تن که پنجاه نفر از آنان زن هستند، بی‌هیچ قرار قبلی در مکه گرد می‌آیند و این است معنای آیه شریف: هر کجا باشید، خداوند شما را حاضر می‌کند؛ زیرا او بر هر کاری توانا است.