حمیدرضا ترقی - اصولا پایان هر دوره‌ مجلس و خصوصا سال اخر، آن نمایندگانی که از موقعیت و سرمایه اجتماعی مناسبی برخوردار نیستند، برای حفظ کرسی نمایندگی دست به اقدام متفاوتی می‌زنند تا در بین مردم به عنوان یک نماینده‌ی پیگیر مستمر مطالبات عمومی و آشنا به مسئله‌ی قانون‌گذاری شناخته شوند.

از جمله این اقدامات اصلاح قوانین انتخابات است، به گونه‌ای که به نفع نماینده‌ی حاضر در مجلس باشد و زمینه‌ی ماندن او را فراهم کند. اقدام دوم استفاده‌ از تریبون مجلس برای مطرح و رسانه‌ای شدن در بین مردم به ویژه مردم شهر و استان است بنابراین موضوعات مختلفی اعم از منطقه ای و ملی را در قالب تذکر، سوال و نطق‌ بیان می‌کنند.

 روش دیگر طرح مسائل محلی و کشوری است. این مواضع به ظاهر جنبه‌ی حمایت از منافع مردم را در خود دارد اما در واقع شعارهای مردم پسندی هستند تا نظر افکارعمومی را جلب کنند. این شعارها در پایان هر دوره‌ی انتخابات از طرف برخی نمایندگان مطرح می‌شود که در آن منافع و مسائل ملی وجود ندارد و تنها اهداف و منافع شخصی مورد توجه است.

 مقام معظم رهبری بارها در دیدار با نمایندگان تاکید کردند «اولا کارتان باید همیشه متقن باشد و منافع ملی را در نظر بگیرید و از منافع شخصی پرهیز کرده و  سعی کنید آنچه که مصلحت کشور است را تصویب کنید».

یکی از علل استفاده نمایندگان از ادبیات پوپولیستی آن است که دولت کمتر توجهی به تذکرات و مطالبات نمایندگان دارد، چراکه این مطالبات بعضا خارج از وظایف نمایندگی است مثل عزل و نصب‌ مدیران در شهرها که ربطی به نمایندگان ندارد؛ برخی نمایندگان در سال آخر دوره‌ مجلس به فکر تغییر مسایل سیاسی شهر خود می افتند تا از این طریق جریان معادلات صحنه انتخابات را به نفع خود عوض کنند، از آنجا که دولت زیر بار این نوع خواسته ها نمی‌رود، این مسئله باعث می شود نمایندگان از ادبیات تند استفاده کنند.