با این‌همه وزانت علمی در خودنوشت زندگینامه خود آورده است:
نه شکوفه‌ای نه برگی نه ثمر نه سایه دارم
همه حیرتم که دهقان به چه کار کشت ما را
در آن نوشتار مرقوم فرمودند: حکما فرموده‌اند «نفس را مشغول بدار وگرنه او تو را مشغول می‌کند».لذا نام ۵۹ اثر مکتوب خود را با جزئی از شرح آورده است تا خود را مشغول سازد. او نگاشته بود در سحرخیزی و تهجّد عزمی راسخ و ارادتی ثابت داشتم و در رویای مبارک سحری به ارض اقدس رضوی تشرف حاصل کردم و قبل از اینکه محضر امام علیه‌السلام مشرف شوم مرا به مسجدی بردند به من فرمودند: دو رکعت نماز حاجت بخوان و حاجت بخواه که برآورده است. من هم از روی عشق و علاقه مفرطی که به علم داشتم نماز خواندم و از خداوند علم خواستم. سپس به پیشگاه والای امام هشتم رسیدم و عرض ادب نمودم بدون اینکه سخنی بگویم امام آگاه به سرّ من بود و اشتیاق مرا به علم می‌دانست و فرمود نزدیک بیا .... (۱)پشتوانه این‌همه آثار بزرگ و سترگ، غواصی او در دریای شب و صیادی صدف‌های سحرگاهی در کف اقیانوس معارف الهی بود که شروعش از همان سحر بود. اکنون جهان اسلام می تواند برای ده‌ها سال آینده هم از آن معارف بهره ببرد.
او یک فیلسوف وحکیم مرگ‌اندیش و مرگ آگاه و اهل کشف و شهود بود. او یک حیّ متألّه بود و با سفر به اعماق آفاق و انفس حکایت‌های شیرینی از حیات حقیقی انسان در آثار جاویدان خود نه‌تنها برای مسلمانان بلکه برای کل بشریت به‌جا گذاشت.
او با فقر و فقرا مأنوس بود و زی طلبگی را تا آخرین ساعات عمر رها نکرد. با مجاهدان، پهلوانان عرصه جهاد و مبارزان حق در این ۴دهه همانقدر مأنوس بود که با عوام و دانشمندان عصر خود مأنوس بود. شاگردان بزرگی را در حوزه و دانشگاه تربیت کرد که هر کدام در جای جای میهن اسلامی منشأ اثر هستند.
رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیت، وی را یک عالم ربانی و سالک توحیدی، دانشمند ذوالفنون، چهره‌ای نادر و فاخر با مواضع انقلابی نامید. او را باید در این قاب دید و تکریم کرد.
پی‌نوشت: