شاید مهمترین مشکلی که ما در حال حاضر در رسانه‌ها داریم به موارد مصرح قانونی برنمی‌گردد بلکه مواردی است که یا در قانون از آن نام برده نمی‌شود یا از آن سو رسانه‌ها در تکنیک‌های خبری خودشان استفاده می‌کنند. فرض کنید مجموعه اطلاعاتی که برخی رسانه‌ها به عنوان منابع ناشناس استفاده می‌کنند و به طور مشخص افراد حاضر نیستند خودشان را اصطلاحا هزینه کنند،‌ در این موارد رسانه‌ها برای اینکه خبر داشته باشند به عنوان منبع مجهول و بدون نام از خبر استفاده می‌کنند. اینجا از آن جاهایی است که نیاز به قانون‌گذاری دارد و اصطلاحا رسانه باید تلاش کند که به این حوزه‌ها ورود نکند و هم قانون‌گذار باید تلاشی کند که این معضل که قسمت زیادی از مسائل را دربرمی‌گیرد حل کند. فکر می‌کنم یا رسانه‌ها باید این شجاعت را داشته باشند که هیچ خبر بدون منبع یا بدون صاحب نگذارند یا اگر خبر دادند وقتی پایشان به مراجع قانونی رسید منبع را اعلام کتبی کنند.

فکر می‌کنم شاید مهم‌ترین کار این باشد که رسانه‌ها در این فضاها وارد نشوند، چون فضاهایی است که خیلی شکنندگی و لغزندگی دارد و معمولا رسانه‌ها در این مساله خیلی هزینه می‌دهند.

ما قانون جامعی نداریم که موارد مشخص رسانه‌های غیرمکتوب را که با تکنیک‌های امروز فعالیت می‌کنند پوشش دهد. نکته دوم این است که به خود آن قانون قبلی که ملاک و اصطلاحا مبنای قضاوت و عملکرد است،‌ فعلا از روی ناچاری عمل می‌شود. لذا تنها راهکار کارآمد این است که قانون جامعی را به تصویب برسانند و وقتی به تصویب رسید بخش مهمی از ناچاری‌ها و ناکارآمدی‌های حل می‌شود.

در برخورد با رسانه‌ها به جای توقیف راهکارهایی ارائه شده است. در حال حاضر و در دولت یازدهم تلاش می‌شود از خیلی توقیف‌ها جلوگیری شود و به موضوع تذکر توجه می‌کنند. اصل این موضوع شروع خوبی است. بستن یک رسانه خیلی هنر نیست ولی آنچه که مهم است این است که اگر رسانه‌ای برای بار اول خطا کرد، به گونه‌ای نباشد که اولین خطا آخرین خطا باشد. رسانه‌هایی که برای اولین بار خطا می‌کنند باید مهلت قانونی به آن‌ها بدهند که اصطلاحا این خطا بار دیگر تکرار نشود. ولی اگر به قول حقوقی‌ها اولین خطا آخرین خطا باشد و آن رسانه در اولین خطا توقیف شود به قول معروف فضای بسته مطبوعات پیش می‌آید و افکار عمومی هم خودش را در مواجهه غیرمنطقی می‌بیند.

خیلی از کسانی که در رسانه‌ها فعالیت می‌کنند با ریزه‌کاری‌های قوانین آشنایی ندارند و هنگامی که مشغول کار هستند به دلیل جذابیت و هیجاناتی که در حوزه خبر وجود دارد به آن بحث‌های حقوقی و قانونی و ملاحظات کمتر دقت می‌کنند.