وی گفت: از سوی دیگر هم اگر بگوییم که اهداف رفاهی در پس سیاست ارز ترجیحی گنجانده شده است، به نظر من درصد موفقیت این طرح در چنین موردی بسیار ناچیز بوده است.
کارشناس مسائل اقتصادی ادامه داد: ما نباید به صورت کلی موفقیت یا شکست سیاست ارز ترجیحی را مورد بررسی قرار دهیم، بلکه ضروری است که به صورت کالا به کالا موفقیت یا عدم موفقیت این سیاست را واکاوی کرد، البته برروی افزایش قیمت کالاها برخی عوامل دیگر هم تأثیرگذار هستند که در کنار بررسی موفقیت یا شکست سیاست ارز ترجیحی باید این عوامل را مدنظر داشت.
این استاد دانشگاه یکی از ضعف‌های سیاست ارز ترجیحی را عدم تأثیرگذاری کافی بر افزایش قدرت خرید در اقشار فقیر می‌داند که در این باره بیان داشت: وضعیت اقشار ضعیف و فقیر جامعه به گونه‌ای است که بخش عمده‌ای از آنها نه می‌توانند گوشت کیلویی 150 هزار تومان را خریداری کنند و نه می‌توانند گوشت کیلویی 200 هزار تومان را و فقط در این بین سیاست ارز ترجیحی به نفع ثروتمندان و اغنیا بوده است.
کارشناس مسائل اقتصادی در خصوص جایگزین سیاست ارز ترجیحی گفت: برخی طرح‌های برای جایگزین سیاست ارز ترجیحی مطرح شده که یکی از آنها پرداخت کمک مستقیم یا نقدی در قالب یارانه و کوپن الکترونیکی است که به باور من این پیشنهادات هم خوب و کارساز نیست؛ زیرا کشور در شرایط کسری بودجه به سر می‌برد و به عبارت دیگر پولی در کار نیست که بخواهیم از مردم حمایت مادی کنیم؛ لذا اگر قرار است ارز ترجیحی متوقف شود، پس بهتر است که سریع آن را متوقف کنیم و طرح‌هایی مانند یارانه مستقیم یا کوپن الکترونیکی را هم پیگیری نکنیم؛ زیرا برای دولت هزینه‌ساز است. در واقع بود و نبود ارز ترجیحی هیچ تأثیری در زندگی اقشار ضعیف ندارد و اقشار متوسط و غنی هم نیازی به ارز ترجیحی نخواهند داشت.
زمانیان پیشنهاد کرد: به نظر من ما باید به طور کلی یک بسته اصلاح یارانه‌ای داشته باشیم و با حذف یارانه انرژی و امثال آن، در قالب این بسته یک نظام رفاهی و حمایتی را تعریف کنیم و به شکل کلی جایگزین نظام فعلی یارانه‌ای کشور شود. در نظام اصلاح یارانه‌ای همه اقشار جامعه به حداقل‌های نیازهای معیشتی دسترسی دارند.، ولی اینکه با حذف ارز ترجیحی به تک‌تک کالاهای ضروری و به صورت پراکنده یارانه تعلق گیرد، این هم اقدام و تصمیم مناسبی نیست و جواب نخواهد داد.
