در بین بانوان بهشتی دو تن در این زمینه از جایگاه خاص و شفاعت عام و گسترده برخوردارند. نخست صدیقه طاهره حضرت زهرا (س) است که در باب مقام شفاعتش همین بس که هنگام ازدواج پیک وحی قطعه ای از جانب پروردگار آورد که در آن، جمله «خداوند مهریه‏ فاطمه را شفاعت گنهکاران از امت محمد(ص) قرار داد.» نقش بسته بود. (این حدیث در طریق منابع اهل سنت نیز آمده)

اما بعد از آن حضرت در بین زنان مومنه تاریخ با وجود همه مقامات هیچ بانویی به شفیعه روز جزا دخت موسی بن جعفر (س) نمی‌رسد که جدش، رییس مکتب تشیع فرمود: «تدخل بشفاعتها شیعتنا الجنه باجمعهم‏؛ با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت می‌شوند.»