چرا این آقایان نگران آتش زدن مصلا‌ها، حسینیه‌ها، دفاتر امام جمعه‌ها و کشتن انسانهای بی گناه و به آتش کشیدن پرچم ایران و اهانت به مقدسات ایران و شعارهای هنجارشکن نبودن؟
چرا به جای ملاقات با اغتشاش‌گران به ملاقات خانواده‌های داغداری که پدر و پسر نوجوان و عزیزان خود را توسط اشرار از دست دادند نرفتند؟
چرا به خانواده‌های بیش از بیست شهید که به دست اشرار کشته شدند سر نزدند و نامی از آنها نبردند؟
چرا در برابر اهانت‌های بعضی از مسئولین به مقدسات و پیامبر و امام زمان(عج) حساسیت نشان ندادند؟
چرا در برابر عدم اجرای قوانین مانند قانون عفاف و حجاب امر به معروف و نهی از منکر و عدم اجرا اصل چهل و چهار و اقتصاد مقاومتی لب فرو بستند؟
چرا در برابر فسادهای کلان در دستگاه‌های دولتی حساسیت نشان ندادند چرا در مورد امضاء سند 2030 که بر خلاف قانون و استقلال کشور بود بی توجهی کردند؟
ولی برای آزادی قلیان که بنظر کارشناسان و مسئولین بهداشت ضرر جانی و مالی دارد طرح 2 فوریتی ارائه دادند و با عجله تمام یک فوریت آن را به تصویب رساندن؟
مگر آقایان توجه ندارندکه در چند سال اخیر مراکز قلیان‌کشی بیش از ده برابر شده و رو به گسترش است و بسیاری از جوانان و نوجوانان و خانم‌ها در این دام افتاده‌اند؟
مگر آقایان نمی‌دانند که به گفته محققان استعمال یک نوبت قلیان با استعمال 100 تا 200 نخ سیگار برابری می‌کند.
که سرطان زا و اعتیادآور است. در گذشته استفاده از قلیان مخصوص افراد مسن بود ولی در حال حاضر نوجوانان تا سن 15 سال هم به طرف آن سوق داده می‌شوند.
کارشناسان مصرف سالانه تنباکو در کشور را 35 هزار تن تخمین زده‌اندکه عمده آن از کشورهایی مانند هندوستان و غیرو وارد می‌شود و علاوه بر اینکه میلیون‌ها دلار ارز مملکت فدای دود قلیان می‌شود سلامت نسل آینده را هم به خطر می‌اندازد که در آینده باید میلیاردها تومان خرج مداوای آنها گردد.
مطالب دیگری از شیرین‌کاری‌های آقایان مانند تصویب طرح ورود اقلیت‌ها به شورای شهر و غیره هست که مجال بیان آن نیست و مردم هوشیار ما باید قضاوت کنند و آقایان در پیشگاه خداوند متعال جوابگو باشند.