کشور لیبی و برنامه ی هسته ای آن یکی از نمونه های بارز بدعهدی آمریکا و اعتماد کردن به این کشور است . لیبی در آن زمان به واسطه ی داشتن برنامه های هسته ای از سوی غرب بشدت تحت فشار قرار گرفت و همانند ایران مورد تحریم های بی شمار آمریکا و متحدان غربی اش بود از یک طرف فشار تحریم ها و از طرفی قرار گرفتن نام این کشور در فهرست کشورهای حامی اقدامات تروریستی، باعث شد تا رئیس جمهور این کشور در مذاکرات با آمریکا برای برداشته شدن تحریم ها از تمامی حق و حقوق کشورش در برنامه های هسته ای چشم پوشی کند. قذافی در آن زمان تمام شروط و خواسته های آمریکا را پذیرفت، در آن مقطع لیبی تا مدتی شاهد لغو تحریم ها بود و با اعتماد به آمریکا در سال 2004 یعنی درست یک سال بعد، معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضا کرد. بعد از امضای این معاهده آمریکا و انگلیس برای از بین بردن سلاح‌ها وارد این کشور شدند و علاوه بر سلاح ها ، اطلاعات محرمانه مربوط به زیرساخت ها و نقاط استراتژیک و حساس این کشور را نیز خارج کردند و در ازای آن انگلستان متعهد شد که در صورت حمله به کشور لیبی از آنها حمایت کند اما طولی نکشید که پیمان شکنی طرف غربی آغاز شد و تنها بعد از گذشت 5 سال آمریکا به همراه انگلیس به لیبی حمله کردند و اینگونه قذافی همه چیز را از دست داد.
کره شمالی
در سال 2003 بود که مذاکرات جدی میان کره شمالی و کشورهای غربی شکل گرفت اما مذاکرات در این دوران به نتیجه نرسید و با شکست همراه شد، اما در سال 2004 طی مذاکراتی که انجام شد خلع سلاح کره شمالی مورد تاکید قرار گرفت و کره شمالی پذیرفت که در ازای کمک های مالی برنامه‌های هسته‌ای خود را کنار بگذارد، و در عین حال قدرت‌های بزرگ راکتورهای آب سبک را برای تولید برق کره شمالی بسازند. در سال 2005 بود که آمریکا از عمل کردن به تعهداتش سر باز زد و تحریم های جدی را علیه کره شمالی وضع نمود.
مذاکرات با کره شمالی در چند مرحله انجام شد در مرحله ی اول به واسطه ی اینکه آمریکا هیچگونه حق هسته ای برای این کشور قائل نبود مذاکرات با شکست همراه شد در مرحله ی دوم به واسطه ی مخالفت آمریکا با تاسیس راکتور آب سبک در این کشور باز هم مذاکرات شکست خود اما در مرحله ی بعد نهایتا کره شمالی کوتاه آمد و تا 80 درصد فعالیت های هسته ای خود را به امید حمایت های مالی غرب تعطیل کرد اما هیچگاه خبری از کمک‌های اقتصادی و فنی وعده داده شده توسط آمریکا نشد.
عراق
در سال 1991 و در زمانی که عراق به کویت لشگر کشید آمریکا وجود سلاح های شیمیایی عراق را مورد انتقاد قرار داد و از آژانس بین المللی انژی اتمی خواست تا این کشور را مورد بازرسی قرار بدهد. این در حالی بود که آمریکا در زمان حمله عراق به ایران و استفاده این کشور از سلاح های شیمیایی ابدا به آن معترض نبود. در سال 1998 بود که صدام با آمریکا به همکاری پرداخت و اجازه ی نصب دوربین در بخش های نظامی و بخشی از مناطق حساس این کشور را به آمریکا داد اما علی رغم همکاری تمام قد صدام با آژانس بازرسان سازمان ملل اعلام کردند "عراق با آنها همکاری لازم را ندارد". و با این بهانه در سال 2003 علی‌رغم همکاری‌های حکومت عراق، بوش به این کشور حمله کرد و رژیم بعث را از بین برد.
مصر
مردم مصر انقلاب کردند و بخاطر رسیدن به آزادی یک دولت دموکراتیک غیر‌نظامی را تشکیل دادند اما طولی نکشید که این رویا به واسطه ی نزدیکی رئیس جمهور این کشور به آمریکا نابود شد و کشور دوباره اسیر باتلاق حکومت نظامیان بر مردم شد.
مرسی تلاش کرد تا با نزدیکی به آمریکا بتواند کماکان از حمایت های اقتصادی آنان به مصر و ارتش آن، برخوردار باشد و همین موضوع سبب شد تا آمریکا بخاطر منافع خود بار دیگر به رفیق خود پشت کند و در نهایت رییس‌جمهور منتخب به زندان افتاد و دوباره نظامیان اوضاع را در دست گرفتند.
اوکراین
آخرین نمونه بدعهدی آمریکا در جنگ مابین روسیه و اوکراین رخ داده است ، دولت غربگرای اوکراین با اعتماد به آمریکا تسلیحات هسته ای خود را که شامل یک هزار و ۷۰۰ کلاهک هسته‌ای و۳۳ بمب‌افکن دورپرواز را مطابق قرارداد بوداپست واگذار کرد و در مقابل آمریکا و انگلیس تعهد دادند که از اوکراین در مورد هرگونه تجاوز حمایت کنند.
آمریکایی‌ها به‌عنوان بازیگر بحران‌ساز وارد تحولات مربوط به این کشور شدند و بحرانی را برای اوکراین ایجاد کردند، ولی بازهم در بزنگاه خاص تاریخی، دولت و ملت اوکراین را رها کردند.
الکسی گونچارنکو، عضو فراکسیون "همبستگی اروپایی" در پارلمان اوکراین ضمن گفتگو با شبکه "فاکس نیوز" آمریکا گفت: «اوکراین تنها کشوری در تاریخ بشر است که تسلیحات هسته ای خود را با تضمین آمریکا، انگلیس و فدراسیون روسیه واگذار کرد. درحالی که درسال ۱۹۹۴ سومین قدرت هسته ای جهان بود. حالا که بمباران و کشته می شویم این تضامین ها کجا هستند؟»