این کسالت های اخیر ایشان در ظاهر به منزله یک بیماری جلوه می کند اما در باطن برای کسانی که در مسیر خدا گام بردارند به منزله توفیقی الهی است که چشم، ذهن و گوششان از غیرخدا منصرف باشد، خیلی از کسانی که این اواخرعمر کسالت به گونه ای بود که دیگر افراد را نمی شناختند در واقع نعمتی بود از خدا بر اینها که دیگر ذهن و فکر و چشم و گوششان از غیرخدا منصرف باشد.

من مکرر متذکر این نکته بوده ام کسانی که چنین کسالت هایی در اواخر عمر پیدا می کنند ما طبق ذوق معمولی خودمان می گوییم حیف بیچاره مریض شد، اما نه نعمتی بود، برای اینکه از غیر خدا منصرف بشوند، البته نمی گوییم قاعده ای کلی است اما خیلی اوقات این گونه است و انسان باید با آن دید نگاه کند، ممکن است شخص در طول عمرش هم یک فَلَتاتی داشته باشد اما به دلیل اصل ارتباط روحی که با عالم قدس و عالم تجرد دارد دست او را می‌گیرند.

مطلب دیگری که در مرحوم پرورش بود و در خیلی ها هم این حالت وجود دارد، حالت توسل شان به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است، ما هرکاری بکنیم در پایان بدون لغزش ها نیستیم، عالم طبیعت عالم لغزش و عالم ظلمت است همه ما قبل از این عالم طبیعت در عالم نور بودیم اما وقتی در این ظلمت آمدیم گرفتار ظلمت هم شدیم، این درحالی است که درعالم طبیعت اولیای خدا آلوده نشدند حال آنکه انسان های غیرمعصوم مبتلا می شوند، آیا راهی هست برای زدودن این آلودگی ها، بله مهم ترین راه، راه توسل به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است.

در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم بین من و خدا گناهانی است که جز رضایت شما چیزی نمی تواند آن را پاک کند یعنی از این قطعه زیارت جامعه معلوم می شود عبادت هم نمی تواند گناهان ما را زدوده کند، بنابراین توسل فوق تعبد است شاید به این معنی که کسی نمی تواند تعبدِ کامل انجام بدهد، تعبد کامل این است که برای خدا باشد و به طور معمول انسان های خوب هم برای بهشت کار می کنند نه برای خدا، اما توسل به اهل بیت توسلی خالصانه است شاید به این مفهوم که فقط رضایت شما می تواند این گناهان را از دامان ما پاک کند، من مکرر شنیدم که مرحوم پرورش در این جهتِ توسل، ید طولایی داشته اند.

این توسلات می تواند آن لغزش هایی که در هر انسانی هست جبران کند، بدون این توسلات جبران لغزش ها به هیچ وجه ممکن نیست، و الحمدلله علی المسموع ما آن مقداری هم که اطلاع داشتیم مرحوم پرورش در این جهت ممتاز بودند و شنیده ام این  به دلیل علاقه ایشان به خواندن زیارت عاشورا بوده است چون بدون توسل به اهل بیت علیهم السلام هیچ کسی کارش جور نیست.

توسل به مقام ولایت حضرت امیر(ع) در شب های قدر و همین طور اشک هایی که در آن شب ها ریخته می شود همه گناهان را دوباره پاک می کند، این توسل  به بزرگان نعمتی است در همه دنیا که در هیچ فرقه ای و در هیچ دینی از ادیان الهی و غیرالهی همچون شیعه وجود ندارد، شیعه است که این توسل را همیشه حفظ کرده و همین باعث نجات شیعه می شود، امیدوارهستیم که همه ما به روش بزرگانی همچون استاد پرورش که بر توسلات به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام مداومت داشته اند موفق باشیم و ان شاء الله از این راه کنار و دور نمانیم.