امیرالمؤمنین (ع) می فرمایند:

«لا تَجتَمِعُ عَزیمَهٌ و وَلیمَه»

نتوان هم نقش مهتری بر صفحه اندیشه بست و هم بر خوان مهمانی، آسوده نشست. (تصمیم و اراده جدی، با ولیمه و عروسی جمع نمی شود.)

این بیان حضرت در هنگام ترغیب یاران برای جهاد است و غرض این است که دو امر متضاد و دو هدف متغایر با هم جمع نخواهند شد.در کتاب مجمع الامثال مضمونی مشابه این بیان زیبا آمده است: لا یجتمع سیفان فی غِمدٍ؛ دو شمشیر در یک غلاف نمی گنجد. ابن ابی الحدید می گوید که این بیان یکی از سه ضرب المثلی است که حضرت خودش آن را ابداع نموده و کسی پیش از آن آنها را نگفته است.

صائب هم در این زمینه چنین سروده است:

بیشتر، بیماری مردم ز مهمانی بود

حاصل جمعیت عالم پریشانی بود

اهل دنیا، اهل دین نبود ازیرا راست نیست

هم سکندر بودن و هم آب حیوان داشتن

پی نوشت:

1- فراز دوم از خطبه 211 نهج البلاغه