ورزش

حتی در تهران امکانات کافی نداریم

رشته شیرجه یکی از رشته‌های ورزشی پر اسباب است که برای ترقی در آن بایستی این امکانات آماده و مهیا باشد. ما از لحاظ آموزشی دایو لازم، کمربندهای سیفت بلت و ... را در تهران هم نداریم. استفاده از تخته های استاندارد، سالن های ژیمناستیک، تشک های سالتو و … از نیازهای مبرم شیرجه هستند حالا شهرستان‌ها که مشکلات‌شان به مراتب بیشتر است.

گفتگو: علیرضاحاجی میرزابابا- رشته شیرجه یکی از ورزش‌های مدال‌‌آور در بازی‌های آسیایی و المپیک است که در یکی دو سال اخیر پیشرفت محسوسی داشته است. این موضوع می‌تواند نویدبخش روزهای خوشی در این ورزش باشد و در آینده شاهد کسب مدال توسط شیرجه‌ روهای ایران در میادین بین‌المللی باشیم. محمود آرامی رییس کمیته فنی شیرجه به رغم آنکه این ورزش با کمبود امکانات زیادی مواجه است ترجیح می‌دهد که نیمه خالی لیوان را نبیند و سعی می‌کند تا زمان رفع کمبودها به رشد هرچه بیشتر شیرجه کشور کمک کند، گفتگوی ما را با وی بخوانید.


امکانات سخت افزاری که شیرجه‌روهای کشور در اختیار ندارند چه چیزهایی است؟

‌ رشته شیرجه یکی از رشته‌های ورزشی پر اسباب است که برای ترقی در آن بایستی این امکانات آماده و مهیا باشد. ما از لحاظ آموزشی دایو لازم، کمربندهای سیفت بلت و ... را در تهران هم نداریم. استفاده از تخته های استاندارد، سالن های ژیمناستیک، تشک های سالتو و … از نیازهای مبرم شیرجه هستند حالا شهرستان‌ها که مشکلات‌شان به مراتب بیشتر است. در کل ورزشکاران ما امکانات لازم را برای رقابت با حریفان خارجی‌شان در اختیار ندارند. با این حال ما درصدد هستیم تا با کمک‌هایی که محسن رضوانی ریاست فدراسیون از وزارت ورزش و دیگر منابع تهیه و دراختیار ما می‌گذارد تا حدود زیادی مشکلات خود را برطرف کنیم.

این کمبود امکانات تا چه زمانی رفع می شود؟

در همین رابطه قرار است دو تخته دایو مطابق با دایوهای مسابقات جهانی تا پایان این ماه احتمالا در استخر 9 دی که جزو استخرهای بین‌المللی ماست نصب شود و دایوهای قدیمی‌تر از آنجا برداشته و به شهرستانی که به آن نیاز دارد انتقال داده شود. متاسفانه چون در استخر 9 دی با کمبود دایو روبه‌رو بودیم به ناچار از استخر آزادی دایو می‌آوردیم که انشاءالله این مشکل را با نصب دایوهای جدید در مسابقات بعدی نخواهیم داشت.

با وجود چنین مشکلاتی عملکرد شیرجه‌روهای ایران در ششمین دوره مسابقات شیرجه کشور چگونه بود؟

‌ توانایی‌های شیرجه‌روهای ایران با توجه به جسارت و انگیزه‌ای که دارند ستودنی است. در تمام این مدتی که در این ورزش هستم تا به حال مسابقه‌ای با این تعداد شرکت کننده و تماشاچی ندیده بودم. در سال‌های قبل 4 تا 5 تیم آن هم با یک یا دو شیرجه‌رو در مسابقات حضور پیدا می‌کردند اما امسال 10 تیم با 3 شیرجه‌رو در مسابقات شرکت کرده بودند و امتیازاتی که ورزشکاران ما به دست آوردند با رکوردی که در رقابت‌های برون مرزی به کسب کرده بودند، مطابقت می‌کرد.

اسپانسری هم توانسته اید برای تیم ملی و مسابقات جذب کنید؟

پوشش خوب رسانه‌ای باعث شده بود تا شاهد حضور اسپانسرهای قوی در این مسابقات باشیم. توانستیم مسابقه عکس بهترین شیرجه را برگزار کنیم که به زودی به نفرات اول تا سوم جوایزی داده خواهد شد. همچنین نفرات منتخب در تخته یک متر، سه متر و سکو به مدت دو هفته به اردو تیم ملی در کویت خواهند رفت. ضمن اینکه با شروع لیگ شیرجه استعدادهای بیشتری در کشور شناسایی خواهند شد که در آینده جزو قهرمانان ما خواهند بود.

در تیم ملی شیرجه قرار نیست از حضور مربیان خارجی استفاده کنیم؟

خوشبختانه خبیری‌نژاد، میرابیان و حقیقی مربیان امروز ما که قهرمانان دیروز ما هستند تجربه کافی برای آماده کردن شیرجه‌روهای ما را دارند. آنها ارتباط روانی خوبی با بچه‌ها ایجاد کرده‌اند و می‌توانند پاسخگوی ملی‌پوشان ما باشند. انشاءالله قصد داریم برای کسب ورودی المپیک به روش گلخانه‌ای عمل کنیم. به همین خاطر قرار است شیرجه‌روهای ما با تیم ملی چین در این کشور اردوی یک ساله‌ای را برگزار کنند که در حین برگزاری این اردو مربیان ما در کلاس میدانی تمرین بازیکنان چینی زیر نظر مربیان‌شان دانشی برابر بهترین مربیان جهان را پیدا خواهند کرد.

ملی پوشان تلاشی هم برای حضور در المپیک می کنند؟

در حقیقت چون کشورهای شرق آسیا همانند چین، ژاپن و کره‌جنوبی قهرمانان دنیا در شیرجه هستند شرایط حضور ورزشکاران ما در المپیک تا حدودی سخت است. همان‌طور که گفتم قرار است در اردوی یک ساله‌ای شیرجه‌روهای ما با رقیبان چینی خود تمرین کنند و پس از آن در مسابقات جهانی و آسیایی کسب سهمیه شرکت کنند. امیدوارم بتوانیم در المپیک ریو برزیل دو تا سه نماینده داشته باشیم.

به نظرتان توانسته اید تلاشی برای جذب مخاطب عام کنید؟

شیرجه جای خود را در جامعه پیدا کرده است. خیلی از تماشاگران ما برای نخستین بار بود که مسابقات شیرجه را از نزدیک تماشا می‌کردند و پس از پایان مسابقات درباره زیبایی‌های این ورزش صحبت می‌کردند. ما در حال حاضر هم شیرجه‌روهای خیلی خوبی داریم که حرف‌هایی برای گفتن دارند.

چقدر زمان می خواهیم تا مدال جهانی کسب کنیم؟

معتقدم برای آنکه در جهان به مدال برسیم سه تا چهار سال زمان می‌خواهیم و بعد از آن کسب مدال دور از دسترس نخواهد بود. بایستی بتوانیم به خوبی از پتانسیل‌های موجود در کشور استفاده کنیم. رسیدن به قله بسیار دشوار ولی غیرممکن نیست. اگر چین و ژاپن مدال‌های جهانی شیرجه را به دست می‌آوردند زمانی در جایی بودند که امروز ما هستیم.

https://www.shoma-weekly.ir/m8TglV