
اعتراض به روغن پالم قبلا هم رسانهای شده بود، با توجه به تحقیقات آن مقطع نتیجه چه شد؟ این اعتراض مبنای علمی دارد؟
در اوائل دهه ۶۰ شایعهای درباره زیانهای روغن نخل (پالم) پخش شد که هدف اصلی آن جلوگیری از واردات آن روغن از کشور مالزی به ایران بود، تحت تأثیر القائات آمریکاییها که از موضع گیریهای سیاسی ماهاتیر محمد خشنود نبودند و میخواستند نوعی از تحریمهای ابتدائی را بر مالزی اعمال کنند.
مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران موظف به تحقیق در باره ویژگیهای روغن نخل و مقایسه آن با سایر روغنهای نباتی و حیوانی رایج در کشورمان شد که نتائج آن تحقیقات باید در بایگانی اسناد آن مؤسسه موجود باشد و خلاصه آن این بود که البته ترکیبات آن روغنها یکسان نیستند و بنابراین هرکدام از روغنها خاصیت غذایی خود را دارد.
یعنی روغن پالم مضر نیست؟
روغن پالم نیز فی نفسه مضر نیست و آنچه مهم است اینکه برای جلوگیری از تأثیر منفی روغنها، خصوصا باید به کمیت روغن استفاده شده دقت کرد که برای هر فرد بیش از نیاز روزانه او نباشد؛ امروزه ما میدانیم که با توجه به غلبه ویژگیهای زندگی شهری نباید بیش از ۱۰-۱۵درصد از انرژی مورد نیاز روزانه بدن از مواد چربی تأمین شود. در همان ایام مشخص شد که جنجال پالم (روغن نخل) بیشتر سیاسی است تا غذایی.
با این حساب به نظر شما اعتراض این روزها نابجا است؟
آنچه باید امروز از آن انتقاد کنیم رفتار کارخانههای لبنیاتی است که بدون اطلاع رسانی به مردم و مسئولان و صرفا با انگیزههای مادی مبادرت به مخلوط کردن روغن پالم با شیر نمودهاند و این قطعاً غش در معامله است. اگر روی پاکتهای شیری که با آن روغن نباتی پرچرب شدهاند نوشته شده باشد چند درصد مثلاً از روغن نخل استفاده شده است، حق انتخاب آگاهانه برای مردم محفوظ میماند و مشکلی ایجاد نمیشود، همان طور که اکنون خامه نباتی و کره نباتی با عنوان مارگارین به وفور عرضه میشود و به فروش میرود و امنیت غذائی را نیز تهدید نمیکند.
رفتار وزارت بهداشت را در این خصوص چگونه ارزیابی میکنید؟
وزارت محترم بهداشت باید مراقب باشد گرفتار مسائل حاشیهای نشود و به نوعی مسائل را مطرح نکند که احساس عدم امنیت در جامعه شکل گیرد در حالی که موضوع اصلی عدم صداقت است. موارد مهم دیگری وجود دارد که از نظر بهداشتی نیازمند پیگیری است. از جمله استفاده غیر استاندارد از هورمونها و داروها در پرورش گوساله و مرغ و نیز تخلف آشکار برخی از کشاورزان جنوب تهران که از فاضلاب شهری برای آبیاری محصولات ترهبار استفاده میکنند... امیدواریم با همان جدیت، وزارت محترم بهداشت و درمان و آموزش پزشکی به این قبیل موارد که از لحاظ امنیت غذایی در حاشیه نیستند، توجه لازم را مبذول دارد.