"علی دشتی بی تاب و بد گمان،رند و نظرباز، آداب دان و فرنگی مآب، حقیقت جو و حقیقت گو، هوسباز و جذاب، پرمایه و سنجیده ، منکرعوالم معنوی (مقصود منکر الهیات) ،همه چیزدان ،نظریه پرداز، زن دوست و زیبایی پرست، عاشق فرانسه و عشق آناتول فرانس، ادیب و اندیشمند و سیاستمند و...."

علی دشتی پاچه خوار دیکتاتور جلاد و بی سواد و مزدور انگلیس بود. پس از فرار رضاشاه توسط دربار محمدرضا به عنوان نماینده مجلس به مجلس شورای ملی راه یافت. از او از سوابقش و چاپلوسی از رضاخان پرسیدند و چرا نام تشکلی که تاسیس کرده با آن همه سوابق قلم ستایشی خودش، عدالت گذاشته است. با پوزخند به سوال کنندگان گفت: عدالت یعنی ع = علی د = دشتی و آلت یعنی علی‌دشتی آلت است. شما مسبب را بپرسید. و اصلاح‌طلبان تجلیل کنندگان و تقدیر کنندگان از علی دشتی که آلت رضاخان بوده، شده اند.