از جمله افرادی که صبح جمعه ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ و در ساعات اولیه شروع رای گیری به پای صندوق‌های رای رفتند خانواده مسیح علینژاد این خبرنگار ساکن در آمریکا و معاند کشور بودند که بر خلاف نظر خارج نشینان؛ در روستای قمی کلای بابل به پای صندوق‌های رای رفته و آراء خود را به صندوق‌های رای انداختند تا تبلیغات معاندان را بی اثر کنند.

این حرکت جدا بودن مسیر علینژاد از خانواده را نشان داد و علاوه بر آن بی‌اعتباری جریان منتسب به اپوزوسیون که حالا حنایش در بین اعضاء خانواده و نزدیکان رنگی ندارد و توقع اینکه حرف‌هایش در میان توده‌های مردم با بصیرت ایران مورد اقبال واقع شود، توهمی تو خالی و باطل برای اوست. به هر ترتیب علینژاد که مدتی ادعای حقوق زنان را با نه به حجاب اجباری در صدای آمریکا و فیس‌بوک دنبال کرد تا براندازی نرم را از طریق رفرم رقم بزند امروز به صورت آشکارا درصدد تغییر نظام و ایجاد فتنه و آشوب برخاسته است اما دیگر نه تنها از میان جماعتی که روزی با عنوان چهارشنبه‌های سفید روسری از سر در می‌آوردند و اقدام به انتشار ویدئوهای خود می‌کردند خبری است و نه می‌تواند ادعا کند دلتنگ وطن و مادر و پدرش است. حالا اما حضور پدر و مادر او در پای صندوق‌های رأی روایتگر این است که مسیح علینژاد هیچ نسبتی نه تنها با خانواده ایران بلکه با خانواده ساده زیست و پاکدل علینژاد ندارد.