این بهار نو ز بعد برگ ریز
هست برهان بر وجود رستخیز
چقدر زیباست که امسال میلاد احیاگر قلوب و تجلی بخش انسانیت با ایام سال نو تقارن پیدا کرده است. قرآن کریم نیز از ظهور به احیا شدن تعبیر شده و امام با آمدن خود بهار رویش و تکامل را بعد اتمام زمستان سخت جهالت به ارمغان می‌آورد. جامعه بشری هرچه به سمت آخرالزمان نزدیک تر می شود حیات انسانیت در آن کمرنگ شده و جلوه های خشک شدن و زمستانی همچون ظلم و ستم و بی‌عدالتی در آن گسترش می‌یابد. ظهور امام عصر مهر پایانی است بر زمستان تاریک حیات بشر و آغار فصل جدید شکفتن، فصل محبت و عدالت، فصل معنویت و اخلاق.
بهار دنیوی هم در گرو ظهور منجی است
در روایتی از پیامبر اکرم (ص) آمده است:
«در پایان امت من، مهدی علیه السلام خارج می شود، خداوند با باران رحمتش او را سیراب می کند، زمین گیاهش را می رویاند، ثروت را به طور مساوی تقسیم می کند و دام در جهان زیاد می شود و امت اسلام بزرگ و شکوهمند می گردد.» (تاریخ مابعدالظهور،ص 774)
همچنین از امام حسین (ع) نقل شده که: «(در آن دوران) به قدرى برکت از آسمان به سوی زمین نازل مىشود که شاخه درخت از زیادى میوه مىشکند! میوه زمستانى در تابستان و میوه تابستانى در زمستان خورده مىشود.» (الخرائج و الجرائح، ج2، ص850)
باز در روایات مختلف بر این نکته تاکید شده که زمین چیزی از بذرهای خود رنگه نمی دارد، جز اینکه آن را بیرون فرستد و آسمان چیزی از باران رحمتش را نگه نمی دارد جز اینکه سیل آسا بر بندگان خود فرو می ریزد.
احیاء با عدالت بعد از مرگ با ظلم
امام صادق(ع) در تفسیر آیه17 سوره حدید «بدانید که خدا زمین را پس از مرگش زنده مىکند، به‌راستى آیات [خود] را براى شما روشن کردهایم، باشد که بیاندیشید.» فرمود: «یعنی خداوند زمین را به عدل قائم در هنگام ظهورش زنده می‌کند بعد از آنکه توسط امامان گمراه مرده بود.» (غیبت نعمانی، ص25)
همچنین امام حسین (ع) می‌فرماید: «دوازده مهدی از ماست، اول آنها امیرالمؤمنین و آخرین‌شان نهمین از فرزندان من یعنی قائم به حق است؛ خداوند به واسطه او زمین را پس از موتش زنده می‌کند. » (عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج1، ص68)
بهار لایزال
در زیارتنامه امام می‌خوانیم: «السلام علی ربیع الانام» ترجمه ساده آن می‌شود سلام بر مهدی، بهار بشریت. اما فخرالدین طریحی صاحب کتاب ارزشمند "مَجمعُ الْبَحْرَیْن و مَطلَعُ النَّیِّرَیْن" (نخستین کتاب شیعی در واژه‌شناسی قرآن و حدیث) نکات جالبی درخصوص معنای دو واژه ربیع و انام ارائه می‌دهد. او ربیع را باران بهاری ای معنا می‌کند که زمین را سرشار از نعمت و طراوات می کند. بارانی که تازه کننده گیاهان و طراوت بخش زندگی است.
طریحی درباره واژه" انام" نیز اشاره قابل تاملی دارد مبنی بر اینکه مقصود از انام نه فقط بشر بلکه تمام مخلوقات اعم از جن و انس و سایر موجودات و حتی همه هستی در تمامی نظام آفرینش است.
با این ترجمه از ربیع و انام در حقیقت امام عصر همچون باران بهاری ثمربخشی است که به هر موجودی برسد طراوات و تازگی می‌بخشد. گیاهان خشک شده را می‌رویاند کما اینکه در روایات بالا اشاره شد. همچنین به قلب های مرده و زنگار بسته بر اثر گناه نیز طراوت و شادابی می‌بخشد. لذا امام زمان تکامل بخش و احیاکننده همه هستی و بهار تمام و کمال است، بهاری که بر خلاف بهار طبیعت گذرا و کوتاه نیست و طراوتی که با گذشت چند ماه زوال نمی یابد. مهم این است ما بتوانیم در این بهار طبیعت، بجای دلخوشی به ظواهر گذرای بهار، خود را به بهار حقیقی و لایزال عالم یعنی وجود نازنین مهدی فاطمه (عج) متصل کرده و از طراوت و تکامل دائمی بهره مند گردیم.
