متاسفانه ۴۰ درصد از کارخانه‌های ما تعطیل هستند و ۲۰ درصد نیز با ظرفیت ۲۰ الی ۳۰ درصد در حال فعالیت هستند و ۲۰ درصد نیز نهایتا با ظرفیت ۵۰درصد مشغول هستند و بقیه با ظرفیت بالا تولید می‌کنند .

هر کارخانه‌ای که تعطیل می‌شود از ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر بیکار می‌شوند. بیکاری مزید بر همه چیز است و آنهایی که کار می‌کنند نیز قدرت فروش کالای خود را ندارند و در واقع قدرت خرید مردم آنقدر پایین است که نمی توانند ان کالا ها را بخرند و ما عمیقا در حال رکود هستیم.

رکود جز با سرمایه گذاری و حالت انبساطی برطرف نخواهد شد. دولت می خواهد رکود را همراه با پایین نگه‌داشتن تورم اجرا کند اما نمی شود. کاستن تورم با رکود، مردم را در منگنه گذاشتن است؛ من هم عقیده با رئیس‌جمهور در موضوع گذر از رکود نیستم.

دولت موضوع کاهش نرخ سود بانکی را مطرح کرده است اما چرا موسسات مالی و اعتباری و بانک‌ها زیر بار کاهش نرخ سود نمی روند؟ من به رئیس محترم جمهور و رئیس بانک مرکزی می‌گویم که بانک‌ها برای رفع گرفتاری‌های مختلفی که دارند الان بهره ۲۰ درصدی را پرداخت می‌کنند و حتی بهره را یک‌سال جلو می‌دهند که ۲۴ درصد می شود. حتی اگر کنار یک رئیس بانکی برویم و یواشکی تا ۲۶ درصد هم سود می دهد؛ اگر بانک‌ها لازم نداشتند که چنین سودی نمی‌دادند. من گفتمان درمانی قشنگی می بینم که دولت می‌گوید اما با شکل فعلی نرخ سود کاهش پیدا نمی کند.

دولت باید به سمت اقتصاد مقاومتی که مقام معظم رهبری بر آن تاکید دارند حرکت کند تا مشکلات اقتصادی حل شود.