هیئت‌های مسجد امین‌الدوله، مسجد شیخ علی و اصفهانی‌ها در بازار تهران حالا دیگر خاطره شده‌اند اما نهالی که پیوند میان آن‌ها اندک اندک رشد کرد و در برابر باد و بوران تاریخ معاصر کشورمان تاب آورد، حالا درخت کهن و تناوری شده که در سایه‌سار آن نهال‌های دیگر روئیدند و اغلب ثمر دادند و بعضی بی‌ثمر ماندند و چندتایی هم بر درختِ مادر شوریدند و سر کج کردند و راهی دیگر رفتند.
از جمع بنیان‌گذاران نیز از امام خمینی(ره) و آیت‌الله شهید مرتضی مطهری گرفته تا مرحوم حبیب‌الله عسکراولادی، حاج صادق امانی، شهید سیداسدالله لاجوردی، شهید مهدی عراقی و... به گمانم همگی روی در نقاب خاک کشیدند و بیرقی که روزی به دست فدائیان اسلام افراشته شده بود، اکنون در قامت پرچم الله‌نشانِ جمهوری اسلامی ایران در اهتزار است.
فعالیت‌های نخستین مؤتلفه نیز از حرکات انقلابی و ضدحکومتی چون سامان‌دادن اعتصاب‌های سراسری، برپا کردن تظاهرات در شهرهای مختلف، تکثیر و توزیع نوشته‌ها، بیانیه‌ها و نوارهای صوتی و... حتی ترور مخالفین، کم‌کم به آرامش و سازندگی مبتنی بر فعالیت‌های فرهنگی ـ مذهبی از جمله تأسیس مکتب تحقیقات و تبلیغات صادقیه، بنیاد رفاه و تعاون، مدرسه رفاه و حضور موثر در تلاش‌هایی برای اقتصاد اسلامی و ضروریات آن از دل دولت تا قلب بازار منجر شد.
تلاش این جریان اکنون ثمر داده است تا جایی که می‌تواند و باید درس‌آموز نسل‌های بعدی شود. حاصل آن‌همه جد و جهد، آن‌همه افتادن و دوباره برخاستن، آن‌همه بیم و امید، آن‌همه روزها و شب‌های تلخ و شیرین باید بماند. آیا کسی به فکر هست؟ «حزب مؤتلفه اسلامی، یک حزب سیاسی– مذهبی مهم و سابقه دار در ایران است» این را همه می‌دانند. آنچه را نمی‌دانند یا خیلی کم می‌دانند، عظمت و ارزش میراث تجربه این حزب است.
هر که ناموزد ز چرخ روزگار
هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار