هنر در قلم زدن، جنجال نیست، جدال نیست، جذب است. خداوند به «قلم» سوگند یاد کرده، پس جایگاه و ارزشی والا دارد.
محمد بومیان- وقتی قلم در دست می گیریم، کلام را به رشته تحریر درمی آوریم. زبان را اگر به بند نکشی، بند بند کلامت، تو را به بند می کشد. آنچه می نگاریم، آبی است که می ریزیم. اگر با جوهر تقوا بنگاریم، آبروداری می کنیم وگرنه آبروریزی. «قلم»، شمشیر دو دم است. باید احتیاط کرد.
هنگام قلم زدن و نقد کردن به چند نکته توجه کنیم:
چه کسی را نقد می کنیم؟ چرا نقد می کنیم؟ چگونه نقد میکنیم؟
گاهی در نگارش و نقد، چنان گرد و خاک می کنیم که مخاطب، حق را از باطل تشخیص نمی دهد. قصد و نیت، چیزی دیگری است، ولی نوع ادبیات ما گاهی مخاطب را به طالب مشغول می سازد و از مطلوب غافل می کند. شیشه کثیف هیچگاه با دستمال کثیف پاک نمی شود.
هنر در قلم زدن، جنجال نیست، جدال نیست، جذب است. خداوند به «قلم» سوگند یاد کرده، پس جایگاه و ارزشی والا دارد.
امر به معروف را با روش منکر نمی توان انجام داد. بیان وقتی اثرگذار است که اثرپذیر باشد. صاحب قلم باید خودساخته باشد تا دیگران را با قلم خود بسازد. عباراتی بنگاریم که سازنده باشد نه سوزنده.
قلم زیبا می تواند سالها در خدمت نظام مقدس اسلامی و ارزش های انقلاب باشد.