آریل شارون، نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی که این روزها اخبار ضد و نقیض مرگ وی در یکی از بیمارستان‌های تل‌آویو، صفحات نخست روزنامه‌ها را پرکرده، یکی از جنایتکارترین رهبران این رژیم به‌شمار می‌رود، کسی که در یکی از گفت‌وگوهایش با ژنرال اوزی مرحام، گفت: من درباره آنچه از آن به عنوان «اصول بین‌المللی» یاد می‌شود، هیچ چیز نمی‌دانم و متعهد می‌شوم هر کودک فلسطینی را که در منطقه متولد شود، بسوزانم. زنان فلسطینی و کودکان آن‌ها، بسیار خطرناک‌تر از مردان فلسطینی هستند؛ چرا که وجود هر کودک فلسطینی یعنی ادامه بیش‌تر نسل فلسطینی‌ها».

شارون که بود؟

آریل ساموئل مردخای شرایبر، معروف به آریل شارون، در تاریخ 27 فوریه 1928، در روستای میلان فلسطین به دنیا آمد، روستایی که بعدها شهرک کفار ملال نامیده شد. وی از همان کودکی به جنایتکاری مشهور بود، به نحوی که گفته می‌شود در کودکی همواره چوبی را برای کتک زدن کودکان و مجبور کردن آنها به انجام خواسته‌هایش به همراه داشت. شارون بعدها به گروه «هاگانات» پیوست و در جنگ 1948 فرماندهی یک گروهان پیاده نظام را بر عهده گرفت که جنایت‌های زیادی علیه فلسطینیان انجام داد.

وی در سال 1952 یگان ویژه‌ای را تحت عنوان «یگان 101» تأسیس و اعضای این یگان را از میان جنایتکاران و زندانیان سابقه‌دار محکوم به مرگ و همچنین قاتلان و دزدها انتخاب کرد.

در خاطرات یکی از افسران موساد آمده است: شارون از اعضای یگان 101 می‌خواست اقداماتی را انجام دهند که عرق شرم را بر پیشانی می‌نشاند، به نحوی که این افراد سابقه دار نیز از انجام چنین اقداماتی ناتوان بودند. بنا به نوشته این افسر عضو موساد، شارون از ربودن فلسطینی‌ها لذت می‌برد.وی در ادامه خاطراتش تأکید کرده که شارون ترجیح می‌داد روز تولدش را با روشن کردن شمع به خاطر کشتن 20 کودک جشن بگیرد. وی زمانی که در مسیرش یک زن فلسطینی را همراه با کودک شیرخواره‌اش دیده بود، با چاقو به آنها حمله کرده و سر این زن فلسطینی را از تنش جدا کرد. شارون سپس دستور داد تا کودک شیرخواره را در حالی که فریاد می‌کشید در آتش بسوزانند. افسر مذکور تأکید کرد که کودک در آتش سوزانده شده، جزو آن 20 کودکی که قتل عام شدند، نبود.شارون در رأس یگان 101 به عنوان اولین عملیات نظامی خود به روستای فلسطینی القبیه در شمال قدس و منطقه مرزی تحت سلطه اردن حمله کرد. وی همراه نیروهایش این روستا را محاصره کرده و هدف حملات توپخانه‌ای قرار داد، به نحوی که تمامی این روستا با خاک یکسان شد. سپس نیروهای یگان 101 شبانه به اهالی این روستا حمله کرده و مردم بیگناه را قتل عام کردند. همزمان گروهی دیگر از نیروهای این یگان که اسرائیلی‌ها از آنها به عنوان «شیاطین» یاد می کردند، شماری از منازل فلسطینی‌ها را بمب گذاری و منهدم کردند.کشتار صبرا و شتیلا یکی دیگر از جنایتکارانه‌ترین اقدامات شارون در طول زندگی‌اش به‌شمار می‌رود. این کشتار بی‌رحمانه در جریان جنگ 1982 لبنان، زمانی که شارون وزیر جنگ اسرائیل بود، رخ داد و هزاران غیرنظامی فلسطینی در اردوگاه‌های پناهندگان صبرا و شتیلا توسط شبه نظامیان مسیحی مارونی موسوم به فالانژهای لبنان کشته شدند که چراغ سبز عملیات خود را از شارون گرفته بودند. شعار شارون در تمامی جنایت‌هایش «احساس و عاطفه ممنوع» بود. به دنبال این جنایتها، شارون در سال 2000 وارد مسجد مبارک الاقصی شد، اقدامی که انگیزه‌ای شد برای فلسطینی‌ها تا انتفاضه الاقصی را آغاز کنند.نویسندگان سرشناس در نوشته‌های خود از وی با عناوینی چون «بلدوزر»، «گرگ گرسنه»، «دراکولای خون آشام» و غیره یاد می‌کنند. صفاتی که ماهیت و خوی وحشی شارون را توصیف می‌کند. پس از جنگ شش روزه ژوئن 1967 و شکست کشورهای عربی، شارون از ارتش استعفا داد و وارد صحنه سیاست شد. در سال 2001 بالاخره شارون به عنوان نخست وزیر اسرائیل تعیین شد. شارون صاحب اندیشه ایجاد دیوار حائلی است که بسیاری از اراضی فلسطینی را جدا کرد.