آنها که خود را به خواب زدند
جریان استحاله و تحریف وقایع همواره از ابتدای انقلاب و حتی قبل از آن و درست در زمان نهضت امام خمینی(ره) و در روزهای حیات پر برکت رهبر فقید انقلاب وجود داشت گاهی با دروغ‌پراکنی، گاهی با دور کردن امام از جامعه و گاهی با قلب حقایق تلاش می‌کردند چهره‌ای دروغین از ایشان به مردم ارائه دهند؛ البته این جریان تنها به امام به عنوان رأس و مرجع شکل‌گیری جمهوری اسلامی منتهی نمی‌شد، تحریف وقایع در فقدان تبیین نیز سبب شد تا اوایل دهه هفتاد و درست در زمانی که سیاست دروازه‌های باز اقتصادی به مدد دولت سازندگی کلید خورد موجی از تغییر تدریجی آرمان‌ها و ارزش‌های اصلی انقلاب را با خود به همراه آورد.
تفکر فن‌سالار و درعین‌حال اشراف گرایی باعث معضلات جبران‌ناپذیری شد که بعدها خود را در قالب‌هایی نظیر ضربه به بنیه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی نشان داد، آن روزها هم آقا هر چه تذکر دادند توسط دولتمردان و برخی از خواص که دل‌بسته جریانات نزدیک به غرب بودند به هیچ انگاشته شد و جریان رسانه‌ای که می‌رفت خط تازه‌ای به نام جریان زنجیره‌ای را رقم بزند تلاش می‌کردند تا این تذکرات منتقل و منتشر نشود گویا عده‌ای از خواص خود را عامدانه به خواب زده بودند تا خط تحریف برای سال‌های بعد بتواند به‌خوبی به نقطه نهایی برسد و دل‌بستگی به غرب و آمریکا از حالت تابوی استکباری نظام بیرون بیاید و بشکند.
خطی که به قهقرا رسید
پس از اتمام دوره سازندگی با روی کار آمدن اصلاحات عده‌ای خوش‌بینانه و در شرایطی که یأس ناشی از ناکارآمدی‌های سیاسی و اقتصادی دولت هاشمی؛ شرایط را برای به کرسی نشستن سید محمد خاتمی مهیا کرد؛ اصلاحات را راهی تازه برای برون‌رفت از بن‌بستی دانستند که خود نظام را در سال‌های بعد با چالش‌های جدی‌تری مواجه ساخت. رویکرد دروازه‌های باز سیاسی و نگرش به جهان غرب برای اداره کشور به انضمام اشرافی گری در دولت اصلاحات و با حضور اصلاح‌طلبانی که بخش عمده‌ای از روزگار خود را با دل‌بستگی به غربی‌ها گذرانیده بودند، ستون پنجم جریان تحریف ارزش‌ها و لجن پراکنی در داخل شکل و قوام گرفت. در این روزها رسانه‌هایی مانند بی‌بی‌سی فارسی با پرورش نسل از نئواصلاح‌طلبان روزنامه‌نگار کوشش بی‌دریغی را برای تغییر جهت انقلاب و ایجاد یأس در سال‌های بعد آماده کردند. اصلاحات آغازی بر قهقرایی بود که در سال 88 خود را به صورت کودتای مخملی با همکاری خاتمی و بنیاد سوروس به منصه ظهور رسانید.
یکی به میخ؛ یکی به نعل
نمی‌توان دولت محمود احمدی‌نژاد را مبرا از جریان اشرافی گری دل‌بسته به غرب دانست هرچند سال‌های ابتدای دولت نخست عدالت کمتر شاهد چنین مسائلی بودیم اما با بالا گرفتن منازعات هسته‌ای با غرب که بخشی از آن میراث سند فروشی دوران اصلاحات بود و البته بخشی از بدنه دولت دوم عدالت نیز که جریان انحراف را به راه انداخته و بعدها بخشی از آنها در مراجع حساس دولت بعد فعال شدند نیز در سیاست ورزی و رفتار با غرب و معاهده یکی به میخ کوبیدند و یکی به نعل. این جریان البته در همه ادوار تاریخ انقلاب با خیزش در بدنه دولت‌ها تلاش مضاعفی برای تولید ناامیدی، نادیده‌گیری دستاوردهای نظام و درعین‌حال بزک کردن آمریکا و غرب هستند.
برجام؛ نمونه عملی لبخند به استکبار
سال 92 در شرایطی که اقتصاد کشور در اثر افزایش ناگهانی قیمت‌ها به وضعیت شبه بحران نزدیک شده بود؛ حسن روحانی با شعارهایی نظیر ارتباط با کدخدا و از طریق گره زدن آب خوردن به برجام رویه سال‌های گذشته‌ای که گاهی از سازندگی تا اصلاحات و عدالت دنبال شده بود را علنی کرد، در این سال‌ها رهبر انقلاب با بیان اینکه به آمریکا و مذاکرات خوش‌بین نیستند دولت را به هوشمندی در برابر استکباری که کدخدا می‌خواندنش فراخواند، محصول برجام در رحم اجاره‌ای اعتدال چیزی جز خسارت محض نبود خسارتی که علاوه بر پمپاژ یأس با همراهی اعتماد مطلق به غرب، کلید امید را در قفل تدبیر شکاند.
اکنون وقت عمل است
اکنون با روی کار آمدن دولت سید ابراهیم رئیسی و همراهی دولت و دو قوه دیگر فرمان جهاد تبیین توسط رهبر انقلاب صادر گردیده و لبیک به آن برای خواص ضروری است زیرا عوام به خوبی و متعاقب فرمایش معظم له در میدان حاضر بوده‌اند، اینک فراموش کردن خوی اشرافی گری که میراث سال‌های قبل است، استکبارستیزی و بیان حقایق انقلاب در کنار ارائه تصویر واقعی امیدآفرین از دستاوردهای نظام اسلامی فرصتی است که باید توسط دولتمردان و قوای مقننه و قضائیه مورد توجه واقع شود تا مطالبه رهبری در این حوزه‌ها بر زمین نماند.