خورشیدی برای کاروان

در بین آثار استاد ارجمند، یک اثر بسیار ماندگار از او وجود دارد، تئاتر خورشید کاروان. تئاتری که تقریباً بیش از دو دهه است که با کارگردان‌های مختلف و بازیگران مختلف باز اجرا می شود.

یکی از مواردی که بسیار برای نگارنده در دوره فعالیت حرفه ای اش وجود داشته، مصاحبه‌هایی بوده که گرفته است. طبیعی است برای کسی که به نحوی کار خبری می کند مصاحبه با اشخاص مختلف و حاضران در صنف های مختلف طبیعی باشد. چند سال قبل و در هنگام یکی از اجراهای خورشید کاروان – عموماً در ایام محرم و صفر اجرا می شد - قرار بود برای مصاحبه با انوشیروان ارجمند به تئاتر شهر بروم. تأکید کسی که مصاحبه را هماهنگ کرده بود این بود که قبل از شروع اجرا برسم؛ ولی متأسفانه به هر دلیلی نرسیدم. وقتی رسیدم که تئاتر شروع شده بود. به ناچار مصاحبه به بعد از نمایش منتقل شد. بعد از اجرا خودم را به در پشتی رساندم و به کسی که مصاحبه را هماهنگ کرده بود رسیدم، او با نا امیدی گفت بعید است که قبول کند برای مصاحبه. گفتم چرا؟ گفت خودت بیا و ببین. وارد اتاق استراحت شدم دیدم گوشه ای نشسته و آرام آرام اشک می ریزد و ناگهان گر می گیرد و در لحظه در خودش فرو می‌رود و سکوت می کند. یعنی در چند دقیقه ای که ایستادم حالت انقلابی شدیدی داشت.

تئاتر خورشید کاروان روایت ماجرای بعد از روز عاشورا است. وقتی که در مسیر شام سر حضرت اباعبدالله(ع) به دیر یک مسیحی می‌رسد و یک شب در آن جا می ماند. در این تئاتر استاد ارجمند نقش راهب مسیحی را بازی می کرد که بعد از دیدن سر منقلب و در آخر مسلمان می شود. همان زمان ها شنیده شده بود که او برای بازی در این تئاتر هزینه‌ای دریافت نکرده است.

یاد برادر

یکی از برنامه هایی که بعد از فوت انوشیروان ارجمند به روی آنتن رفت، حضور داریوش ارجمند (برادر کوچکتر انوشیروان) بود. او در این برنامه در مورد برادرش و تئاتر خورشید کاروان گفت: «برادرم فردای اربعین فوت کرد. او 15 سال نمایش «خورشید کاروان» را در همین روزها بازی می‌کرد. فکر می‌کنم آن کسانی که او برایشان کار کرد در آن طرف جوی هوایش را دارند. مرگ پریدن از یک جوی است. تنها چیزی که باورش داریم و مطمئن هستیم حقیقت است، مرگ است.» ارجمند ادامه داد: به هیچ‌کس به خاطر خوش بیانی پاداش نمی‌دهند. قرآن هم می‌گوید عمل صالح ملاک است. برادرم به هیچ‌کس صدمه نزد و انسان باشرفی بود.