بروز رفتارهایی نظیر برخورد فیزیکی با آمران به معروف از سوی حرمت شکنان، موجب شده تا دیگر کسی در صورت مشاهده مزاحمتهای خیابانی در آن دخالت نکند و این مهم به صورت خودجوش در جامعه هر روز کمتر از قبل شود و به تعبیر صحیح تر نوعی ترس از اجرای این فرمان الهی در جامعه اسلامی ایجاد شده است و این امر خود آغازگر حرمت شکنی بیش از بیش در جامعه و ناامنی در حوزه زنان است.

بی شک فقدان توجه به دیانت و دستورات شرع مقدس سبب بروز مسائل و مشکلات فراوانی در جامعه میشود. بی توجهی به آنچه در حوزهی امر به معروف و نهی از منکر میگنجد از جمله مباحثی است که سبب بروز آسیبهای اجتماعی به ویژه در حوزه زنان میشود از جمله این مسائل میتوان به مسئله مزاحمتهای خیابانی اشاره کرد مسئلهای که سبب بروز بسیاری از اختلالات اجتماعی و خانوادگی برای زنان میشود. در یک تعریف جامع از این ضد رفتار اجتماعی به هر نوع فعالیتی که در فضای عمومی از سوی فردی در برخورد با فرد دیگر صورت بگیرد، به گونهای که باعث آزار و اذیت آن فرد شود، مزاحمت خیابانی گفته شده است. به بیان دیگر مزاحمت در این سطح اعم از رفتار یا گفتاری است که به لحاظ روحی و جسمی باعث آزار جنس زن میشود و او را از ادامه این مزاحمت و یا عواقبِ احتمالیِ آن به وحشت میاندازد، یا باعث ایجاد تنش و اضطراب میشود. این رفتار یا گفتار میتواند شامل هر کلام توهینآمیز و منافی عفت، و پیشنهادهای خلاف اخلاق باشد. امری که در همه این رفتارها مشترک است، احساس نامطلوبی است که در زن ایجاد میکند و امنیت روانی او را دستخوش تزلزل میکند اما نحوه برخورد با این رفتارها یی که سبب شکنندگی ارزشها و اعتقادات ما میشود در یک سطح شامل مواردی مندرج در قانون میشود. قانون، مزاحمتهای خیایانی برای بانوان را جرم میداند و حبس و شلاق تعزیری را نیز به عنوان مجازات برای این مجرمان در نظر گرفته است. ایجاد مزاحمت برای بانوان تعریف حقوقی و قانونی مشخصی دارد و بر طبق قانون، ارتکاب آن جرم محسوب شده و مجازات دارد و البته با شروطی نظیر شهادت شهود، اقرار مجرم و یا سایر قراینی که به وسیله آن قاضی بتواند جرم مرتکب شده را محرز بداند این مهم مشمول مجازات میشود و به بیان صحیحتر برای این جرم هیچ گونه خلأ قانونی وجود ندارد و بندهای لازم برای این مهم لحاظ گردیده است اما در بخش اطلاع رسانی عمومی این امر دچار کمکاری شده است و اکنون نیازمند آن است که مسئولین در جامعه اطلاعرسانی و فرهنگسازی کنند تا مردم بدانند که حتی متلک گفتن هم جرم است و مجازات دارد و در صورت مشاهده این مورد میتوانند از دست فرد مزاحم شکایت کرده و مجرم را مجازات کنند و از این طریق به ویژه در شهرهای بزرگ نظیر پایتخت که مصادیق مزاحمتهای خیابانی دارای تنوع و گستردگی بیشتری است به نوعی مصونیت قانونی برای زنان ایجاد کنند اما حال که این مسئله به عنوان یک جرم مدنظر قرار گرفته است باید راهکارهایی جز اجبار اجتماعی را برای مقابله با آن در نظر قرار داد ترویج آموزههای دینی توسط ارگانهای مربوطه از جمله راهکارهای موثر در کاهش بروز این جرم است که میتواند با اولویت توجه به امر به معروف و نهی از منکر مطمح نظر قرار گیرد که البته متاسفانه نهاد امر به معروف و نهی از منکر در جامعهی ما ساماندهی و مکانیزم قانونی خاصی ندارد، کم رنگ ظاهر شدن این نهاد در جامعه و بروز رفتارهایی نظیر برخورد فیزیکی با آمران به معروف از سوی حرمت شکنان، موجب شده تا دیگر کسی در صورت مشاهده مزاحمتهای خیابانی در آن دخالت نکند و این مهم به صورت خودجوش در جامعه هر روز کمتر از قبل شود و به تعبیر صحیح تر نوعی ترس از اجرای این فرمان الهی در جامعه اسلامی ایجاد شده است و این امر خود آغازگر حرمت شکنی بیش از بیش در جامعه و ناامنی در حوزه زنان است.