محمد رضا باهنر*
فتنه سال ۸۸ که شروع شد، پیش رفت تا جایی که همه زوایای مبهم خود را یکی‌یکی رو کرد. روز اول که انتخابات برگزار شد، گفتند تقلب شده، بعد روز قدس شد و شعار دادند: «نه غزه نه لبنان/ جانم فدای ایران» که یک ساختارشکنی اساسی بود، چون از سال ۴۲ شعار انقلاب اسلامی و شعار قدس همزاد بودند و امام این دو را با هم شروع کرد و هیچ‌وقت این‌ها از هم جدا نشده بودند و به این شکل ساختارشکنی کردند. در ۱۳ آبان نتوانستند بگویند مرگ بر آمریکا نگویید، ولی در کنارش مرگ بر شوروی و مرگ بر جاهای دیگر هم بگویید تا آمریکا را از آن حالت سمبلیک امپریالیستی و استکباری دربیاورند و برایش شریک درست کنند. ما دل خوشی از خیلی از کشورهای اروپایی نداریم، اما آمریکا یک چیز دیگر است. این را همه مردم و نظام و امام ما با گوشت و پوست و استخوان خودمان لمس کرده‌ایم. رژیم صهیونیستی را که اساساً نامشروع می‌دانیم و معتقدیم که باید از بین برود. پس آن نظام استکباری آمریکا یک جنس دیگر است تا بقیه نظام‌ها و کشور‌ها. این را هم می‌خواستند از حالت سمبلیک خودش دربیاورند.
بعد رسیدند به عاشورا که خواستند با یک هنجار جاافتاده و مقدس و کاملاً فراگیر در کل کشور درگیر شوند. این‌ها همه روی هم جمع شد و این میوه رسید. شاید برخی عده‌ای را متهم کنند که شما در روزهای اول فتنه ساکت بودید و بد و بیراه نمی‌گفتید. ما هنوز هم می‌گوییم هفته بعد از انتخابات ما که هیچ، مقام معظم رهبری تا یک ماه بعد از انتخابات هم می‌گفتند شما بچه‌های انقلاب هستید، بیایید به ملت بپیوندید و با هم کار کنید و نصیحت و دلالت بود، اما یک هفته بعد از انتخابات، يكي از دوستان خودمان که خداوند سلامتش بدارد و هدایتش کند، می‌گفت: «فلانی! سه تا از این‌ها را بدهید دست من، می‌برم توی میدان قیام اعدامشان می‌کنم، مشکل مملکت حل می‌شود». یعنی یک هفته بعد از انتخابات می‌خواستند مشکل مملکت و فتنه را به این شکل حل کنند. اینکه راه‌حل نیست، یعنی تا حادثه تلخ عاشورا پیش نمی‌آمد، انتظار ۹ دی را نمی‌توانستیم داشته باشیم که برای همه ملکه شود. ۹ دی مشهور به ۹ دی شد، وگرنه ۸ دی در بسیاری از استان‌ها مردم به خیابان‌ها ریختند و تظاهرات کردند. هیچ‌کس هم دعوتشان نکرده بود. در روز ۹ دی شورای هماهنگی تبلیغات گفت حالا یک کار هماهنگ بکنیم و ملت بیرون آمدند، والا مردم منتظر ۹ دی هم نماندند و از ۸ دی شروع کردند.
اگر گروه، دسته یا حزب خاصی الان بخواهد ۹ دی را به نفع حزبش، گروهش، دولت و رئیس‌جمهور مصادره کند، در واقع به این حرکت عظیم ظلم کرده است، چون یک حرکت خودجوش، تمام عیار و مردمی بود که در آن، هم عِرق مذهبی مردم نقش داشت و هم عِرق استکبارستیزی آن‌ها و هم عِرق وفاداریشان به امام و رهبری و انقلاب و پایبندی به ارزش‌های انقلاب ملت بیرون ریختند و آن حماسه عظیم خلق شد. همان‌گونه که مقام معظم رهبری در چند روز پیش فرمودند: «۹ دی باید در تاریخ ملت ایران زنده بماند»، اما هیچ گروهی نباید آن را به خود منتسب کند. هیچ گروهی نباید فکر کند وارث ۹ دی است. همه مردم حضور داشتند.
تا آنجایی که یادم هست مقام معظم رهبری بعد از انتخابات ۸۸ همیشه از ۴۰ میلیون نفر اسم می‌بردند و یادم نمی‌آید که آقا از ۲۵ میلیون نفر تعریف و ۱۳ میلیون نفر را نفی کرده باشند. همیشه صحبت از ۴۰ میلیون بود. فتنه‌گران واقعاً عددی نبودند. بعضی‌ها دوست داشتند که ما ۲۵ میلیون و ۱۳ میلیون را از هم جدا کنیم، ولی ما اصلاً این را قبول نداریم و برداشتمان از مشی و سیاست‌های راهبردی آقا ـ‌که دقیقاً عادلانه هم همین بود‌ـ این نبود که باید این‌ها را از هم جدا کنیم.
یا مثلاً به مقتضای زمان و مکان افشاگری کنیم و بگوییم یک هفته بعد از انتخابات، این افراد نزد مهندس موسوی رفته و گفته‌اند تو آدم خوبی هستی، تو خیلی مهم هستی بیا و... اینکه افشاگری ندارد. من هم پیش مهندس موسوی رفتم و کلی نصیحتش کردم که سابقه‌ات خوب است، از انقلاب جدا نشو، اما عده‌ای می‌خواهند شلوغ کنند و از این‌ها به عنوان دستاویز نفی بعضی‌ها استفاده کنند. به اعتقاد من ۹ دی الحمدلله یک حماسه ماندنی است و در یک جمله برای اسلام، نظام، رهبری و عِرق استکبارستیزی و دفاع از انقلاب و عامل حضور عموم مردم بود و هیچ‌یک از ما وارث آن نیستیم. ما خیلی که هنر کنیم، ثابت کنیم که ما هم یکی از آن راه‌پیمایی‌کنندگان بودیم و بیش از این هیچ‌کداممان سهم نداریم.
*نايب رييس مجلس شوراي اسلامي
