او نشان داد که با کار درست و تلاش می توان در جهان بهترین بود.
او نشان داد که مهم اخلاق است. با وجود برخی ناملایمات هیچگاه زبان به تلخی نگشود.
افتخار این را داشتم که طی سالهای اخیر هر دوشنبه در محضرایشان باشم.
هفته گذشته هم پس از مدتی با ایشان همکلام شدم.از تغییر و تحولات ورزش گفتم و نظرشان را جویا شدم.
باز هم مثل همیشه صبورانه و با آرامش سخن گفت و مرا به خویشتنداری دعوت کرد.
چشم حاج آقا همیشه این توصیه قشنگت آویزه گوشم خواهد بود چون دنیا ارزش ندارد.
مرد صبور ورزش رفت. مردی که عاشقانه ایران و ایرانی را دوست داشت و برای عزت وطنش فکر می کرد.
به همه آنهایی هم که دشمن ایران فرض می شدند مهربانانه نظر داشت و آنها را فرزند ایران می دانست.
ورزش به سوگ مهربان مرد خود نشست.
روحش شاد و یادش همیشه گرامی
