درباره این رویدادها به همراه سایر تحولات حوزه سیاست خارجی روزنامه آرمان ملی با حسن لاسجردی، تحلیلگر مسائل بین الملل به گفت و گو پرداخته است که در ادامه می خوانید.
آمریکا و اعضای شورای همکاری خلیج فارس در بیانیه‌ای مشترک ایران را به سیاست‌های «ستیزه‌جویانه و خطرناک» متهم کرده و مدعی شده‌اند حامین نیابتی ایران از موشک‌های بالستیک پیشرفته و پهپاد برای حمله به زیرساخت‌های حیاتی در عربستان سعودی استفاده کرده است، دلایل صدور این بیانیه را چه می‌دانید؟
بیانیه مشترک آمریکا و شورای هماهنگی خلیج فارس در حقیقت یک حرکت همیشگی با هدف گرفتن امتیاز و همچنین دادن یکسری امتیاز متقابل است. به دلیل اینکه شورای همکاری خلیج فارس در حقیقت بنیاد اولیه شکل گیری آن در دهه 1980 و در زمان جنگ تحمیلی مبتنی بر مقابله با ایران بوده است. الان هم به نظر می‌رسد که کشورهای عربی حاضر در این شورا همچنان این آمادگی و زمینه را دارند که با سیاست‌های آمریکا در منطقه همراهی کنند و بتوانند اهداف آمریکا را پیگیری کنند لذا با این ذهنیت فشارهای آمریکا علیه ایران با همکاری شورای همکاری خلیج فارس ادامه دارد.
در هفته گذشته شاهد بودیم فرانسه به عنوان یکی از طرف‌های مذاکرات 1+4 و تروئیکای اروپا موضع گیری تندی علیه برجام و برنامه هسته‌ای ایران اتخاد کرد و وزیر امور خارجه فرانسه مدعی شد در صورتی که مذاکرات هسته‌ای غیرمستقیم میان ایران، آمریکا و مشارکت‌کنندگان در برجام بی‌نتیجه بماند، پاریس توافق هسته‌ای را پوچ محسوب خواهد کرد، دلیل تغییر و تندتر شدن مواضع فرانسه نسبت به مذاکرات هسته‌ای و برنامه هسته‌ای ایران را چه می‌دانید؟
فرانسه در موضوعات مربوط به مباحث هسته‌ای همیشه نقش پلیس بد را بازی کرده است و تلاش می‌کند هر زمان که ایران با دست برتر و یا با امتیاز بیشتر در مذاکرات حاضر شود با انواع و اقسام اتهامات و ایفای نقش پلیس بد هم ادبیات تندتر و هم تقاضاهای بیشتری را مطرح کند، لذا تجربه نشان می‌دهد که گذر زمان می‌تواند فرانسه و سایر کشورهای شرکت کننده در مذاکرات هسته‌ای را بر سر عقل آورد.
از یکسو سخنگوی وزارت خارجه ایران بار دیگر خواهان برداشته شدن تحریم‌ها به صورت موثر، یکجا و قابل راستی آزمایی از سوی آمریکا شده و اعلام کرده امضای رئیس جمهور آمریکا قابل اتکا نیست، در مقابل جن ساکی، سخنگوی کاخ سفید تاکید کرده که واشنگتن پیش از مذاکرات هسته‌ای وین، رویکرد تحریمی خود در قبال ایران را تغییر نداده است، به نظر شما این پافشاری هر دو طرف بر مواضع خود چه سرانجامی خواهد داشت؟
این مواضع به نوعی تهدید متقابل و یا استفاده از ظرفیت‌ها برای فشار به رقیب است. در مذاکرات همه اینها دست به دست هم می‌دهد تا نشان بدهد که دو طرف در حال تلاش هستند تا قبل از اینکه در مذاکرات حاضر بشوند از طرف مقابل امتیازات لازم را بگیرند. فکر می‌کنم اضافه کردن بر لیست تحریم‌ها یا هر چیز دیگری در حقیقت زمینه سازی برای حضور پر رنگ‌تر در میز مذاکرات است.
در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای در 8 آذرماه آیا امکان دارد که روسیه و چین به سمت همسویی با مواضع ایالات متحده آمریکا حرکت کنند؟
فکر می‌کنم شرایط به سمت موفقیت مذاکرات هسته‌ای است. چون به هر صورت هر دو طرف حرف‌هایی را زده‌اند و نکاتی را مطرح کرده اند و به نوعی گرو کشی‌های لازم را انجام داده‌اند و فکر می‌کنم دلیلی نمی‌بینم که مذاکرات هشتم آذر به بن بست کشیده شود.
