ما یکی از اهدافی که در اتحادیه دنبال می کنیم ایجاد صلح و دوستی بین کشورهای آسیا و فراهم کردن زمینه هم افزایی کشورهای منطقه برای رسیدن به یک قدرت برتر در آسیا و جهان است. معتقدیم آسیا همانطور که نیمی از جمعیت دنیا را در خودش دارد از یک ظرفیت بالایی برای استقلال اقتصادی و حتی بدست گرفتن چرخهای اقتصادی دنیا و اقتصاد دنیا دارد و همینطور در معادلات سیاسی بین المللی، آسیا می تواند نقش مهمی داشته باشد.

بعضی از مسئولین ما متأسفانه انگیزه ندارند. همین طور که می‌بینید راجع به عفاف و حجاب هم انگیزه لازم را ندارند و اقدامات لازم را انجام نمی دهند. اکثر خانم‌های بدحجاب در ادارات، نهادها و شرکت‌ها هستند. اینها لااقل اختیار کارمند خودشان را که دارند که بگویند اینجا که می‌آئی باید حجاب و عفافت را رعایت کنی، ولی این کار را نمی‌کنند. الان چندين سال است که قانون عفاف و حجاب معطل مانده است و اجرا نمی‌شود. ادارات و ارگان ها مجبور و مسئولند. باید اجرا می‌کردند که متأسفانه نکردند، چون انگیزه این کار را ندارند و بعضی‌ها هم چه بسا از این مسائل سوءاستفاده می‌کنند.

بنده خودم در آن راه‌پیمائی شرکت کرده بودم که همین شعار را می‌دادند. اینها سر در آخور غرب داشتند و با غربی‌ها، یعنی اروپائی‌ها و امریکائی‌ها هماهنگ بودند. آنها به خیال خامشان تصور می‌کردند می‌توانند کشوری را که بیش از 500 هزار شهید و جانباز داده است، بعد از چند سال از جنگ تحمیلی با یک شعار خام و بی‌پایه از پا در آورند. حال اینها که کاملاً با غرب هماهنگ بودند، به تنگنا افتاده‌اند. اگر مردِ کار هستند، بیایند علناً اعلام کنند که این شعار را می‌دادیم و هماهنگی می‌کردیم. عوامل مختلف این جریان بازداشت شدند. عواملی که دولت انگلیس به صحنه و میدان آورده بود. غربی‌ها هماهنگ می کردند و امریکائی‌ها پشتیبانی! دروغ شاخدار این است که می‌خواهند خودشان را مبرّا کنند. راهش این است که بیایند و توبه کنند. راه دیگری ندارند. اینها از رأفت جمهوری اسلامی بهره‌مند شدند و حالا رویشان زیاد شده است و دارند این حرکات زیگزاگی را انجام می‌دهند.

سبک زندگی خیلی زیبای ماه رمضان، به دلیل این بود که نگاه مردم به ماه رمضان ظاهری نبود. متوجه حقیقت دین در این ماه مبارک بودند. اگر اهل اسراف هم بودیم، در ماه رمضان چون اسراف حرام است کنار می‌گذاشتیم. تجمل، چشم و هم‌چشمی و هر آنچه را که از دیدگاه دین اشکال دارد، کنار می‌گذاشتیم. الان یک مقدار اسم رمضان هست، اما رسم رمضان کمرنگ است. یعنی گاهی وقت‌ها می‌خواهیم افطاری هم بدهیم، تجملات و اسرافش هم حفظ شود. متأسفانه آنچه در جامعه ما ساری و جاری است، اینها است. تفاوت به این است که نگاه به اسم رمضان و دین است، نه رسم آن. امیدواریم توجه به رسم رمضان و دین در جامعه‌مان پررنگ‌تر شود.